Lezersrecensie
Kroniek van een ongelukkig gezin
Een boek van ruim 800 pagina’s over een Ierse familie en dat boeiend houden tot de laatste bladzijde, dat is Paul Murray (1975, Dublin) zonder meer gelukt. ‘De bijensteek’ , vertaalt naar het Nederlands door Dirk-Jan Arendsman haalde niet voor niets in 2023 de shortlist van de Booker-Prize.
De familie Barnes, vader Dickie, moeder Imelda , puberdochter Cass en tienerzoon PJ, hebben allevier zo hun eigen problemen. Naast die eigen problemen hebben ze één gezamenlijk probleem en dat is de teloorgang van de autogarage van Dickie en de financiële malaise die dat met zich mee brengt.
Het boek begint met het gegeven dat er in een dorp verder op een gezinsdrama heeft plaatsgevonden en min of meer de vraag hoe dat zo ver heeft kunnen komen. Een mooie opmaat voor de tragedies die de familie Barnes nog te wachten staan en waarop de lezer aan het einde van het boek mogelijk een antwoord heeft.
Murray laat ieder gezinslid zijn of haar eigen verhaal doen met een eigen tone of voice passend bij de leeftijd en het karakter. Heden en verleden wisselen zich daarbij af waardoor de personages diepgang krijgen. Elk personage geeft de lezer een nieuwe kijk op het verhaal en tevens een nieuwe interpretatie op wat er allemaal gebeurt. Regelmatig word je daarbij op het verkeerde been gezet en zit het verhaal toch iets anders in elkaar dan in eerste instantie gedacht.
‘We zijn allemaal anders, maar we denken allemaal dat iedereen hetzelfde is, zei hij. Als ze ons dat op school zouden leren, heb ik het gevoel dat de wereld een veel gelukkiger plek zou zijn.’
Vele thema’s passeren de revue, verval, liefde, dood en ook de klimaatverandering. Ondanks de tragedie en de soms zware thema’s lukt het de schrijver de toon licht te houden en gebruikt hij de nodige humor. Het enige minpunt in deze dikke roman is dat sommige gebeurtenissen wel heel toevallig zijn.
In het laatste hoofdstuk voert Murray de spanning op. Dit doet hij door het tempo in het verhaal te verhogen en nogmaals van perspectief te wisselen. Het dwingt je tot doorlezen en net wanneer je denkt dat het allemaal wel goed zal komen, laat hij je uiteindelijk verbijsterd achter.
De familie Barnes, vader Dickie, moeder Imelda , puberdochter Cass en tienerzoon PJ, hebben allevier zo hun eigen problemen. Naast die eigen problemen hebben ze één gezamenlijk probleem en dat is de teloorgang van de autogarage van Dickie en de financiële malaise die dat met zich mee brengt.
Het boek begint met het gegeven dat er in een dorp verder op een gezinsdrama heeft plaatsgevonden en min of meer de vraag hoe dat zo ver heeft kunnen komen. Een mooie opmaat voor de tragedies die de familie Barnes nog te wachten staan en waarop de lezer aan het einde van het boek mogelijk een antwoord heeft.
Murray laat ieder gezinslid zijn of haar eigen verhaal doen met een eigen tone of voice passend bij de leeftijd en het karakter. Heden en verleden wisselen zich daarbij af waardoor de personages diepgang krijgen. Elk personage geeft de lezer een nieuwe kijk op het verhaal en tevens een nieuwe interpretatie op wat er allemaal gebeurt. Regelmatig word je daarbij op het verkeerde been gezet en zit het verhaal toch iets anders in elkaar dan in eerste instantie gedacht.
‘We zijn allemaal anders, maar we denken allemaal dat iedereen hetzelfde is, zei hij. Als ze ons dat op school zouden leren, heb ik het gevoel dat de wereld een veel gelukkiger plek zou zijn.’
Vele thema’s passeren de revue, verval, liefde, dood en ook de klimaatverandering. Ondanks de tragedie en de soms zware thema’s lukt het de schrijver de toon licht te houden en gebruikt hij de nodige humor. Het enige minpunt in deze dikke roman is dat sommige gebeurtenissen wel heel toevallig zijn.
In het laatste hoofdstuk voert Murray de spanning op. Dit doet hij door het tempo in het verhaal te verhogen en nogmaals van perspectief te wisselen. Het dwingt je tot doorlezen en net wanneer je denkt dat het allemaal wel goed zal komen, laat hij je uiteindelijk verbijsterd achter.
2
2
Reageer op deze recensie
