Interessant thema maar beklijft niet

Mercedes Abad (Barcelona, 1961) is journalist, schrijver en docent op een schrijversvakschool. Ze is vooral bekend om haar korte verhalen waar ze meerdere prijzen voor won. Hoewel haar werk al in meerdere talen verscheen is De schrijfklas haar eerste roman die in het Nederlands werd vertaald. Fennie Steenhuis zorgde voor de vertaling.

Wat doe je wanneer je na een zeer succesvolle debuutroman er niet meer in slaagt dit succes vast te houden. Je noodgedwongen les moet gaan geven op de schrijversvakschool, één van de cursisten plotseling overlijdt en een onafgewerkt manuscript achterlaat waar jij de potentie van inziet. Ga en mag je dit gebruiken en wie zijn naam staat er dan op de cover?

‘Tweede boeken na een groot succes hebben die deugd: ze verenigen de hele wereld in unanieme deceptie, in een harmonieus koor zonder enige wanklank.’

Je valt als lezer midden in het verhaal en wordt vrijwel direct, door de ik-verteller, meegenomen naar wat er allemaal aan dit moment vooraf is gegaan. Je maakt kennis met de studenten uit de schijfklas. Stuk voor stuk worden ze met veel karikaturale trekken neer gezet en krijgen ze een pseudoniem. Alleen haar favoriete student, Pat, krijgt een naam. Doordat Abad hier uitgebreid de tijd voor neemt komt het verhaal wat langzaam opgang. Pas wanneer Pat plotseling komt te overlijden komt er meer vaart in het verhaal. De vraag of er iets gedaan kan of mag worden met het onafgemaakte manuscript van Pat geeft het vervolgens ook meer spanning.
Naast de spanning zorgt dit dilemma ervoor dat er tevens iets meer diepgang in het verhaal komt. Je gaat je als lezer ook afvragen hoever je kunt gaan met een idee van een ander, wanneer wordt het plagiaat.

‘Verhalen hebben geen eigenaar, maar behoren tijdelijk toe aan degene die ze achterna zit en in zijn hoofd stopt. Was zo bezien de roman van Pat niet ook van mij?’

De schrijfstijl van Abad is even wennen. Ze maakt regelmatig lange zinnen en heeft daarbij een ironische ondertoon. Met enige regelmaat zijn haar beschrijvingen wat over de top. Los van deze minpunten leest het boek prettig en vlot. Verwijzingen naar het schrijfproces zelf, als ook de vele literaire verwijzingen geven het verhaal, zeker wanneer je daar van houdt, iets extra’s mee. De schrijver eindigt het verhaal op de plek waar ze het begon waardoor het een mooi afgerond geheel wordt maar weinig indruk achterlaat.

Met De schrijfklas snijdt Mercedes Abad een interessant thema aan en geeft je een inkijkje in de wereld van het schrijfproces. Het is echter de ironische ondertoon, de karikaturale personages en de overdrijvingen die maken dat het niet een boek is waar je nog lang over na blijft denken.