Schrijnend en confronterend
De meeste mensen hebben wel een idee bij huiselijk geweld binnen een relatie. Het lichamelijk geweld van de partner. Echter een even zo groot, zo niet groter probleem, is het partnergeweld dat niet zichtbaar is. Dat dit met name mentale geweld, ook bekend als ‘dwingende controle’ , een gezonde vrouw die volop aan haar carrière werkt kan overkomen beschrijft Lotte Kok in deze roman. Ze laat de lezer zien hoe ze langzaam verandert van een individu in een pop die wordt bespeeld door de poppenspeler.
De eerste zin waarmee de schrijver haar boek begint is een zin die direct binnenkomt, de toon is gezet. Het is duidelijk dat wat ze gaat vertellen best heftig kan zijn en ook niet altijd gemakkelijk. De eerste paar hoofdstukken is het dan ook voor Kok zoeken naar hoe ze de vorm en de inhoud gaat verwoorden. Je wordt als lezer meegenomen in haar gedachtestroom. Hoewel wat fragmentarisch geeft het wel goed weer dat ze echt haar verhaal wil vertellen maar toch nog de angst heeft dat haar ex-partner , die ze in het verhaal consequent aanduidt als ‘de poppenspeler’, het haar lastig zal gaan maken. In de hoofdstukken die volgen heeft ze haar stem gevonden en maakt ze haarfijn duidelijk hoe de poppenspeler haar manipuleert en ze langzaam haar persoonlijkheid kwijtraakt.
‘Hij noemt me vaak het mooiste in zijn leven. De enige die echt goed voor hem is geweest. De enige die ooit zó dicht bij hem is gekomen.’
De scenes die ze beschrijft zijn vaak schrijnend en als lezer word je regelmatig geconfronteerd met je eigen onvermogen. Zo graag zou je haar laten beseffen dat dit niet normaal is. Dat ook haar omgeving van familie en vrienden vaak onwetend is van wat er nu eigenlijk aan de hand is, maakt het nog lastiger om uit de situatie te ontsnappen. Het lukt Lotte heel goed om het mechanisme wat hier achter zit te beschrijven. Toch merk je dat ze niet helemaal het achterste van haar tong laat zien, ergens zit er nog een rem op wat ze verteld , waarschijnlijk ingegeven door eventuele juridische consequenties.
‘Bang ben ik nog steeds. Een pop ben ik niet meer. Een schrijver dat wel.’
Dat dit nodig is maakt het alleen maar nog meer noodzakelijk dat het onderwerp van ‘dwingende controle’ binnen een relatie bij een groter publiek bekend wordt. Lotte Kok heeft daar absoluut een begin meegemaakt en dit boek verdient het dan ook door velen gelezen te worden.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Harriet
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
