Schrijnend en confronterend
De meeste mensen hebben wel een idee bij huiselijk geweld binnen een relatie. Het lichamelijk geweld van de partner. Echter een even zo groot, zo niet groter probleem, is het partnergeweld dat niet zichtbaar is. Dat dit met name mentale geweld, ook bekend als ‘dwingende controle’ , een gezonde vrouw die volop aan haar carrière werkt kan overkomen beschrijft Lotte Kok in deze roman. Ze laat de lezer zien hoe ze langzaam verandert van een individu in een pop die wordt bespeeld door de poppenspeler.
De eerste zin waarmee de schrijver haar boek begint is een zin die direct binnenkomt, de toon is gezet. Het is duidelijk dat wat ze gaat vertellen best heftig kan zijn en ook niet altijd gemakkelijk. De eerste paar hoofdstukken is het dan ook voor Kok zoeken naar hoe ze de vorm en de inhoud gaat verwoorden. Je wordt als lezer meegenomen in haar gedachtestroom. Hoewel wat fragmentarisch geeft het wel goed weer dat ze echt haar verhaal wil vertellen maar toch nog de angst heeft dat haar ex-partner , die ze in het verhaal consequent aanduidt als ‘de poppenspeler’, het haar lastig zal gaan maken. In de hoofdstukken die volgen heeft ze haar stem gevonden en maakt ze haarfijn duidelijk hoe de poppenspeler haar manipuleert en ze langzaam haar persoonlijkheid kwijtraakt.
‘Hij noemt me vaak het mooiste in zijn leven. De enige die echt goed voor hem is geweest. De enige die ooit zó dicht bij hem is gekomen.’
De scenes die ze beschrijft zijn vaak schrijnend en als lezer word je regelmatig geconfronteerd met je eigen onvermogen. Zo graag zou je haar laten beseffen dat dit niet normaal is. Dat ook haar omgeving van familie en vrienden vaak onwetend is van wat er nu eigenlijk aan de hand is, maakt het nog lastiger om uit de situatie te ontsnappen. Het lukt Lotte heel goed om het mechanisme wat hier achter zit te beschrijven. Toch merk je dat ze niet helemaal het achterste van haar tong laat zien, ergens zit er nog een rem op wat ze verteld , waarschijnlijk ingegeven door eventuele juridische consequenties.
‘Bang ben ik nog steeds. Een pop ben ik niet meer. Een schrijver dat wel.’
Dat dit nodig is maakt het alleen maar nog meer noodzakelijk dat het onderwerp van ‘dwingende controle’ binnen een relatie bij een groter publiek bekend wordt. Lotte Kok heeft daar absoluut een begin meegemaakt en dit boek verdient het dan ook door velen gelezen te worden.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Harriet
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
