Het viel mij tegen

Nadat ik zoveel positieve verhalen en lovende recensies over dit boek had gezien, wilde ik het zelf ook wel eens lezen. Eerlijk gezegd viel het mij tegen. Rutger Bregman vindt dat we ten onrechte uitgaan van een verkeerd mensbeeld. Met een indrukwekkende verzameling van citaten, verwijzingen, metaforen, theorieën en experimenten probeert jij dit aan te tonen en te bewijzen dat mensen wel degelijk deugen. Daarbij steekt hij zijn eigen mening niet onder stoelen of banken. Zo vindt hij het dat oppervlakkige studies gigantisch veel aandacht krijgen, terwijl in zijn ogen gedegen onderzoek geen podium vindt. Uit de reacties begrijp ik dat zijn betoog veel mensen aanspreekt. Hij wil een samenleving waarin mensen zichzelf motiveren en die wen grondvesten op basis van vertrouwen. Dat heeft hij al eerder ook als basis gelegd onder zijn idee voor een basisinkomen, dat veel mensen aansprak. Wat mij daarbij tegen de borst stuit is dat hij heel erg toe redeneert c.q. schrijft naar zijn eigen conclusie en opvattingen. Nou mag het feit dat je het me de opvatting van de schrijver niet eens bent niet allesbepalend zijn voor het oordeel over het boek. Het is zeker goed geschreven, speels ook, maar wel een heel erg uitgebreid etaleren van verworven kennis, met een berg voetnoten alsof het een academisch werkstuk is.