Boek valt tegen

Het boek ‘Zilveren vleugels’ van Camilla Läckberg werd in de krant aangekondigd als een pageturner. Wat mij betreft is het dat niet. Het is geen thriller en niet echt een boeiend verhaal. Misschien komt dat ook omdat de wereld van ‘duur maar rebels’ en gekoketteer met luxe merken als Cartier, champagne drinken en dure diners mij niet zo aanspreekt.
De schrijfster probeert spanning te creëren door tussen het verhaal over het heden telkens terug te grijpen naar iets wat hoofdpersoon Faye op 13-jarige leeftijd overkwam en spelt daarnaast met de suggestie dat haar ex-man van Faye hun kind heeft vermoord, terwijl dat toch nog in leven zou zijn. Dit alles wordt dan geplaatst tegen de achtergrond van een overnamestrijd rond haar bedrijf Revenge. Door die mengeling van verhaallijnen is het boek op zich vernuftig in elkaar gezet. Vlot geschreven ook, met een sterke vrouw in de hoofdrol, maar de sprankeling ontbreekt een beetje. De plot is iets te voorspelbaar, al halverwege kan je de afloop bijna raden. Op de allerlaatste pagina is er dan toch ook nog een slotzin die ruimte laat voor een vervolg. Dit boek is al een vervolg op haar eerdere boek over Faye Weldon, met als titel “De Gouden Kooi”. Wellicht streeft ze naar een trilogie of serie, na het succes van haar Fjällbacka serie. ‘Zilveren vleugels’ gaf mij echter geen aansporing om die andere boeken van haar ook te gaan lezen.