Recensie De nachtwacht

Na De kleine vreemdeling was ik al enthousiast over de schrijfkunsten van Sarah Waters. Na Vingervlug was ik nóg enthousiaster. En nu na De nachtwacht, hoewel ik het boek anders vond dan de twee voorgangers die ik las, blijft het enthousiasme nog steeds borrelen. Het was even wennen dat het verhaal niet, zoals bij de andere twee, afspeelde in een Victoriaans tijdperk maar tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op de een of andere manier vond ik De nachtwacht wat ingewikkelder en daardoor kostte het mij iets meer moeite om bij de les te blijven. Maar na dik 150 bladzijdes had het mij ineens in zijn greep en las het weer net zo vloeiend zoals ik dat van Sarah Waters gewend ben. Het is een zeer realistisch verhaal vanuit de perspectieven van Duncan, Kay, Vivien en Helen, de vier hoofdpersonages. In eerste instantie hebben de vier personen tragische gebeurtenissen meegemaakt wat stuk voor stuk wordt uitgelegd aan de lezer. Pas véél later wordt duidelijk dat Vivien, Kay, Helen en Duncan met elkaar in verbintenis staan. De opbouw van het verhaal, die me in eerste instantie dus toch enige moeite koste om bij de les te blijven, is bijzonder te noemen en wekt continu nieuwsgierigheid op. De nachtwacht is een ontroerend en meeslepend verhaal waarbij je constant een dreiging boven je hoofd voelt hangen. Ik vond dit verhaal wat serieuzer en wat minder geromantiseerd dan Vingervlug en De kleine vreemdeling.