Recensie De eeuwige jachtvelden

De Eeuwige Jachtvelden, de debuutroman van Nanne Tepper, ontving in 1995-1996 veel lovende recensies alsook een literaire prijs. In 2010 is het boek heruitgegeven en alleen al door de titel sprak het boek mij erg aan. Ik had geen idee waar het overging.
De schrijver heeft voor zijn debuutroman niet het makkelijkste onderwerp gekozen : een incestueuze relatie tussen broer Victor Prins en zijn oudste zusje Lisa. De schrijver schetst in enorme bewoordingen, speciale constructies (verhalen in verhalen, een deel van het boek in briefvorm) , de relaties tussen de ouders Prins, de genegenheid tussen de broer en zijn jongere zus Anna , de haat- liefdesrelatie met zus Lisa, de onpersoonlijke kille sfeer in het gezin, het dankmisbruik van meerdere gezinsleden enz. D e schrijver is duidelijk een fan van componist – dirigent Gustav Mahler want het boek is opgevat als een symfonie met de door Mahler gebruikte tempoaanduiding. Dit gegeven zou ook verwijzen naar de opbouw en het verloop van de relatie tussen broer en zus Lisa; met de ontmaagding van Lisa als hoogtepunt.
Voor mij persoonlijk heeft het boek een te hoog Mahler gehalte. Hiermee wil ik zeggen dat de stemmingswisselingen, de somberheid afgewisseld met de clowneske woordspellingen of verwijzingen mij niet echt liggen. Ook kon ik mij niet van het idee ontdoen dat de schrijver teveel in dit boek heeft willen steken waardoor de essentie voor een stuk verloren ging. Maar anderzijds moet ik zeggen dat ik ben blijven lezen om te weten hoe het boek eindigt en dat deel vier geschreven vanuit het oogpunt van een derde, een kennis en buurman van de familie Prins, veel duidelijk heeft gemaakt.