Wint het licht of de duisternis?

Na Leigh Bardugo’s succesvolle eerste deel van de Grisha-trilogie, Schim en Schaduw, is nu het tweede deel Dreiging en Duisternis uit. 16 februari 2015 staat de release van het laatste deel op de planning dus liefhebbers hoeven niet lang meer te wachten op de ontknoping. Via o.a. de twitteraccount van Bardugo zijn de laatste ontwikkelingen van de Grisha-wereld te volgen, zo staan er nu foto’s online met impressies van Alina, de hoofdpersoon. Ook via Bardugo’s website, tumblr en facebook zijn er regelmatig updates en nieuwe tekeningen of foto’s te vinden. Het enthousiasme waarmee de auteur de ontwikkelingen van haar wereld deelt, is heerlijk om eens in te duiken.  

Dit deel gaat direct verder waar het eerste boek geëindigd is. Alina en Mal zijn op de vlucht voor de Duisterling en voor het eerst vinden ze wat geluk samen. Het is echter van korte duur. Al snel worden ze door hun aartsvijand terug gesleept naar Ravka, hun thuisland. De halsband die de Duisterling bij Alina omgelegd heeft, versterkt haar Grisha krachten maar heeft ook voor een mysterieuze band tussen hen gezorgd. Deze band lijkt Alina langzaam tot waanzin te drijven en ze ziet dingen die er niet zijn, of toch wel? Alina verlangt ernaar het juiste te doen maar soms is het juist dit verlangen dat haar een duister pad op leidt. Haar tweestrijd is bijzonder goed uitgewerkt. De druk waaronder Alina probeert haar land te redden en zichzelf bij elkaar te houden is tastbaar.  

Sommige dingen zijn wat ongeloofwaardig uitgewerkt. De ruzies tussen Mal en Alina zijn op zichzelf goed geschreven, de frustraties van beiden voelbaar. Toch is het soms wat geforceerd, de positieve dingen die ze elkaar zeggen gewist door één nare opmerking, hun gesprekken maken altijd de draai naar het ergst mogelijke. Het maakt hun dialogen voorspelbaar en hun vervreemding van elkaar wat geforceerd. Ook blijft Alina wat lang hangen in haar rol als slachtoffer van omstandigheden en dat is jammer. Ze komt in een positie waar ze dingen kan veranderen, maar lijkt die kans niet geheel aan te grijpen. De veranderingen die er komen zijn allen belangrijk voor het plot, en lijken meer daardoor gestuurd dan door Alina’s drang een verschil te maken. In Schim en Schaduw wordt na een lange jacht de eerste Versterker buit gemaakt. De tweede Versterker wordt echter wel erg simpel verkregen. Een mythisch zeewezen wordt in luttele bladzijden opgespoord en tijdens een zeegevecht met een ander schip binnen gehaald. Bijzonder voor een wezen dat eeuwen aan de harpoenen van geharde zeelui heeft weten te ontkomen. Nu is Alina op jacht naar een derde Versterker en deze verloopt meer dan moeizaam, de tegenstelling tussen deze jachten is te sterk.  

Het laatste stuk van Dreiging en Duisternis is een knetterende ontketening, een heerlijk stuk duistere fantasy. Smachtend naar de ontsluiering blijf je achter, wachtend op het laatste deel. Het boek is niet goed zelfstandig leesbaar, zonder kennis van het eerste deel zal het lastig te volgen zijn wat er nu precies gebeurt en een echt einde heeft het eigenlijk ook niet. Niets is afgerond en dat maakt het kenmerkend voor een tweede deel in een trilogie.

Dit doet er niet aan af dat Bardugo een sterk tweede deel neergezet heeft waar menig lezer zich in zal verliezen. De dialogen zijn levendig, de humor bijtend en het vriendschappelijke gemopper op elkaar goed uitgewerkt. Alina’s strijd met haar donkere kanten is een verfrissing van strikt goedaardige archetypen. Als je Schim en Schaduw met plezier hebt gelezen is Dreiging en Duisternis een absolute aanrader.