De Heilige Antonio en de Heiligschennende Kristin

Tito en Paul zijn twee broers die met hun prachtige, jonge moeder een aantal jaar geleden vanuit Mexico naar de VS geimmigreerd zijn.
Hun routines zijn simpel: Raphaela houdt haar minnaars hongerig en werkt in een cafe en de broers volgen hun Engels lessen en struinen buiten rond. Alle drie ontmoeten zij personen die hun leven definitief zullen veranderen. Ewald Krieg, de nieuwste minnaar van Raphaela, is een succesvolle auteur die haar overtuigt haar woning om te bouwen tot een afhaalrestaurant. De broers ontmoeten een mysterieus Kroatisch meisje in hun Engels klas en worden aan een lijntje meegenomen door haar. Krieg blijkt niet de businessman die hij leek, en de Kroaat heeft niet alleen maar mooie rode schoenen en ronde lippen.

Arnon Grunberg heeft een prachtig werk gemaakt van De Heilige Antonio. Het boek is ongeveer 100 bladzijden lang, maar is een volledig verhaal met vele aspecten die sommige dikke boeken niet hebben. De karakters in dit boek maken veranderingen door, nieuwe vriendschappen ontstaan, de ware wereld wordt onthuld.

De ietwat simpele schrijfstijl die in het boek wordt gebruikt laat het verhaal grotendeels neutraal voelen. De monologen die tussendoor worden gehouden door karakters zijn gevuld met passie, verlangen en rauwe emotie. Dit maakt Grunberg nog duidelijker door bijna poetisch taalgebruik toe te passen in deze momenten. Zo een contrast heb ik niet vaak gezien in boeken, en is hier uiterst goed gebruikt, in combinatie met stylistische herhalingen.

Wat mij bovendien ook is bijgebleven is het wij-perspectief wat vooral gebruikt wordt in het verhaal. Het wordt verteld vanuit de ogen van de broers, zij beleven alles samen en zij vertellen alles samen. Gezien zij alleen elkaar hebben en hun moeder geeft dit een hecht gevoel, waar de lezer zich ook terug in kan vinden.

Een grote aanrader voor lezers die korte boeken fijn vinden, maar ook een rauw verhaal willen meemaken.