Lezersrecensie
Recensie - Erik of het klein insectenboek
Ik had nooit gedacht te lachen om insecten. Het boek Erik of het klein insectenboek is een sprookje geschreven door Godfried Bomans. Het verhaal gaat over een jongen genaamd Erik, hij is negen jaar en zit in groep 3, hij is geobsedeerd door een schilderij in zijn slaapkamer. Het schilderij heeft hij Wollewei genoemd. De dag voor zijn proefwerk over insecten leert Erik Pinksterblom ’s avonds in bed nog even uit het boek ‘Solms’ Beknopte Natuurlijke Historie’ als ineens de portretten in zijn slaapkamer beginnen te leven. Ook het schilderij Wollewei. Hij wil graag in het schilderij stappen om die wereld te verkennen en wanneer hij over de lijst stapt is hij al snel kleiner dan ooit. Het verhaal wordt verteld door een alwetende verteller die aan het begin van ieder hoofdstuk de komende gebeurtenissen kort inleidt. Citaat (p.21): “De lezer maakt kennis met een zekeren Erik Pinksterblom, en met de voornaamste insecten die ons vaderland bevolken. Hij wordt voor de zonderlinge feiten geplaatst, en vraagt zich aan het eind van dit hoofdstuk af waar dit alles eigenlijk naar toe moet.”
Het verhaal speelt zich af in één nacht wanneer Erik slaap, maar voor Erik voelt het als weken. De insecten gedragen zich als mensen en zijn allemaal uitgesproken karakters wat het verhaal interessant en grappig houdt. Ik vond de doodgravers de leukste karakters, omdat hun werk het opruimen van lijken is en een volledig omgekeerde manier van denken hebben over de dood. Ze wachten voortdurend totdat Erik er bij neer zou vallen en dat heeft Bomans op een grappige manier kunnen overbrengen. “zou u niet gaan liggen met uw pootjes in de hoogte? Heus, dat is het beste. Ik dacht wel dat het goed zou aflopen! Gaat u maar rustig liggen, dan graaf ik vast een kuiltje, hè?”
Ik zou dit boek aan iedereen aanraden. Maakt niet uit welke leeftijd je hebt, dit zal altijd een goede keuze zijn.
Het verhaal speelt zich af in één nacht wanneer Erik slaap, maar voor Erik voelt het als weken. De insecten gedragen zich als mensen en zijn allemaal uitgesproken karakters wat het verhaal interessant en grappig houdt. Ik vond de doodgravers de leukste karakters, omdat hun werk het opruimen van lijken is en een volledig omgekeerde manier van denken hebben over de dood. Ze wachten voortdurend totdat Erik er bij neer zou vallen en dat heeft Bomans op een grappige manier kunnen overbrengen. “zou u niet gaan liggen met uw pootjes in de hoogte? Heus, dat is het beste. Ik dacht wel dat het goed zou aflopen! Gaat u maar rustig liggen, dan graaf ik vast een kuiltje, hè?”
Ik zou dit boek aan iedereen aanraden. Maakt niet uit welke leeftijd je hebt, dit zal altijd een goede keuze zijn.
1
Reageer op deze recensie