mythische lesbiennes

Ik heb er spijt van dat ik zo weinig heb gelezen van Harry Mulisch tot nu toe. De manier waarop hij schrijft is duidelijk en aangenaam te lezen. Al gebruikt hij een ietwat ‘ouderwetse’ woordenschat, men hoeft niet twee keer na te denken over een woord.
Het is bekend dat Mulisch een grootaardige schrijver was. Veel denkwerk en thematiek komt voor in zijn boeken. Vaak schrijft hij moderne verhalen, waar vervolgens een oud-Griekse of Romeinse mythe doorheen schemert als achtergrond.
Zo ook in ‘Twee vrouwen’: hierbij gebruikt hij de mythe van Orpheus en Eurydice als inspiratie. Het plot van de mythe is op een interessante manier gespiegeld: in het Griekse verhaal wil Orpheus zijn gestorven geliefde uit de onderwereld halen. In het verhaal van Mulisch zijn er ten eerste twee vrouwelijke geliefden, en Laura brengt haar geliefde naar de onderwereld in plaats van terug.

Het plot zelf was in mijn mening een beetje absurd en dramatisch, maar alsnog is het in mijn mening een goede executie door Mulisch.
Het grootste minpunt van het boek is de ietwat mannelijk gecentreerde blik op lesbische relaties.
De beschrijvingen van hoe de twee vrouwen elkaar aankijken en aanraken is overdreven in mijn ogen. Er werden veel woorden geschonken aan de beschrijvingen van borsten.

De woordkeuze van emotionele dialogen en momenten is uiterst goed, en aangezien er veel dood voorkomt in dit boek zijn er veel emotionele momenten. Hoewel het einde vrij abrupt en emotieloos is.