Meer dan 6,0 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Een spannend middeleeuws verhaal in een modern jasje

Marjoke Eikelenboom 22 december 2014

Voor wie houdt van romatische ridderverhalen over koning Arthur en de ridders van de ronde tafel is Ferguut: de ridder met het witte schild een echte must. Alles zit er in: van een boerenjongen die zich opwerkt dankzij moed, kracht, wilskracht en doorzettingsvermogen tot een echte ridder. Maar ook de zoektocht naar zijn geliefde, die hij in zijn onwetendheid eerst heeft achtergelaten in het kasteel van haar oom. Het verhaal staat bol van humor, in alles merk je dat de hoofdpersoon, Ferguut, een soort antiheld is. Hij heeft succes ondanks zichzelf.

Het verhaal komt oorspronkelijk uit het Middelnederlands en al is het nog zo oud, het leest nog steeds als een spannend boek. Je leeft makkelijk mee met Ferguut. Dat is mede te danken aan de bewerking van Ingrid Biesheuvel die eerder al de Gerrit Komrij prijs heeft gekregen voor haar bewerking van Arturverhalen uit het Middelnederlands.

Lof verdienen zeker ook de illustraties van John Rabou, voorheen oppertekenmeester in het Land van Ooit. Eigenlijk doet het woord 'illustraties' geen recht aan de minischilderijen in het boek. Vertelplaten zijn het meer, miniaturen zoals ze in de boeken uit de Middeleeuwen staan. Met veel oog voor detail zie je het verhaal tot leven komen.

Ferguut komt koning Artur en zijn ridders tegen als ze op jacht zijn en langs het boerenland rijden, waar hij net aan het werk is voor zijn vader. Aanvankelijk verstopt hij zich, bang voor die gewapende bende. Pas achteraf, als hij hoort wie het zijn, besluit hij dat hij ook ridder wil worden. Met hulp van zijn moeder, die uit een ridderfamilie komt, praat hij zijn vader om en met de oude en verroeste wapenrusting die zijn vader nog ergens had liggen gaat hij naar het hof van koning Artur in Kadoel. Helaas weet hij niets van de hoofse manieren, dus hij rijdt plompverloren met zijn paard de troonzaal binnen. Dat komt hem op een spottende opmerking van Keye, de hofmaarschalk, te staan. Hij stelt voor dat Ferguut de hoorn en de hoofdsluier gaat halen die om de hals van de leeuw hangen en die worden bewaakt door de Zwarte Ridder. Alle ridders weten dat er nog niemand is terug gekeerd van deze tocht. Ferguut voelt dat dit zijn kans is en hij grijpt hem aan.

De volgende morgen al slaat koning Arthur hem tot ridder en nu moet Ferguut zich bewijzen. Hij gaat onmiddellijk naar de Zwarte Ridder. Onderweg overnacht hij op een kasteel, waar het nichtje van de kasteelheer verliefd op hem wordt. Ze besluit het hem te zeggen voor hij weg gaat, bang als ze is dat ze hem anders nooit meer zal zien. Ferguut begrijpt niets van haar woorden, maar belooft haar wel dat hij weer terug zal komen als hij zijn opdracht heeft voltooid. Hij staat er geen moment bij stil hoe moeilijk dat is. Door verdriet overmand verdwijnt het nichtje zonder afscheid te nemen.

Ferguut gaat verder en kan vrij gemakkelijk de hoorn en de sluier meenemen. Haast toevallig verslaat hij de Zwarte Ridder en hij gaat terug naar zijn geliefde. Maar hij treft alleen haar radeloze oom aan en besluit het meisje te zoeken. Tijdens de zoektocht groeit hij uit tot een echte ridder, compleet met een mooie wapenrusting. Maar of hij zijn geliefde op tijd terug vindt?

Op het boek staat dat het voor de leeftijdscategorie van 10 jaar en ouder is. Het taalgebruik is echter wat moeilijk en de meeste tienjarigen zullen het verhaal nog niet begrijpen. Voor middelbare scholieren is het een heel goed en toegankelijk boek om kennis te maken met de Nederlandse Middeleeuwse literatuur. En ook voor volwassen is het boek erg leuk om te lezen.

Het boek verscheen bij uitgeverij De Vier Windstreken.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Marjoke Eikelenboom