Goed idee, maar een teleurstellende uitvoering

Ik & Mezelf is een bundel korte verhalen over psychische stoornissen en problemen, gedeeltelijk gebaseerd op eigen ervaringen, maar ook met geheel verzonnen verhalen gebaseerd op deze psychische problemen.

Qua onderwerpen biedt de bundel wat je zou verwachten, o.a. anorexia en depressiviteit. De verscheidenheid aan verschillende soorten psychische problemen wordt goed duidelijk gemaakt, omdat elk verhaal weer een ander onderwerp aansnijdt (soms met gedeeltelijke overlap).

Helaas waren er geen verhalen die duidelijk boven de rest uitstaken. Het stukje van Mandy Verleijsdonk, 'Mijn engel en mijn duivel', was wel een erg duidelijk verhaal. Zij beschrijft haar "dwangmatige persoonlijkheidsstoornis": het verloop van de ziekte, wat het met haar doet en hoe het is om dagelijks met zo'n persoonlijkheidsstoornis te leven. Ook het laatste verhaal in de bundel, 'Muren van zorg', laat de problemen goed zien, al was dat niet direct een ervaringsverslag.
'Mijn engel en mijn duivel' werd echter direct gevolgd door een ander persoonlijk verhaal, terwijl de andere verhalen in de bundel geen beschrijvingen van eigen ervaringen zijn. Doordat er twee van zulke stukken achter elkaar staan, krijg je het idee dat de rest van het boek daar ook mee gevuld is. Beter was er meer afwisseling geweest tussen eigen ervaringen en verzonnen verhalen, dus minstens één gewoon verhaal tussen deze twee ervaringsverslagen in.

In totaal stonden er acht verhalen in deze bundel. Op één verhaal na, waren alle verhalen in de tegenwoordige tijd geschreven. En zes van de acht verhalen waren in de eerste persoon enkelvoud geschreven.
Het is begrijpelijk dat veel auteurs vanwege de persoonlijke onderwerpen de keuze maakten voor eerste persoon enkelvoud in de tegenwoordige tijd, vooral in de gevallen waarin ze hun eigen ervaringen beschreven, maar er zat op deze manier wel erg weinig afwisseling in de bundel.

Over het algemeen lazen de verhalen wel goed genoeg, maar in één verhaal zaten echt veel te veel komma's ('Amanda'), wat zorgde voor een 'haperende leeservaring'. In een ander verhaal ('Niemand zal me missen!') begonnen nieuwe alinea's op rare plaatsen en waren de zinnen zo simpel dat het niet duidelijk was wie de doelgroep was. Deze auteur schrijft blijkbaar vooral voor jongeren met lees- en leerproblemen, wat waarschijnlijk de simpelere stijl verklaart, maar de doelgroep van dit boekje lijkt juist volwassenen te zijn, waar deze stijl dan niet echt bij past.

Eerste alinea van het eerste verhaal in de bundel, 'Het Kompas':
Ik heb vanmorgen drie keer overgegeven, van pure ellende natuurlijk, en scheur nu kriskras door Utrecht met een hoofd dat duizelt en een zwaar niet weg te zuchten gevoel in mijn maag. Ik ril. In mijn achterhoofd klinkt weer dat listige stemmetje, dat maar blijft herhalen dat, ik hier niet per se mee door hoef te gaan. Dat het nog steeds niet te laat is om terug naar huis te rijden en de dag en ons leven te hervatten, daar waar we gebleven waren, voordat het UMC ons meldde dat er een plaats vrij was gekomen voor opname.

Dit eerste verhaal vond ik geen goed einde hebben: te plotseling, veel te laat een onverwachte wending (de "snelheid" van het verhaal is aan het eind heel anders dan aan het begin) en het was onduidelijk wat er aan het einde precies gebeurde.

Het idee van een bundel met verhalen over dit onderwerp is erg goed, maar de uitwerking is teleurstellend. De grote hoeveelheid typfouten e.d. (ik telde er 21, overmatig kommagebruik niet eens meegerekend) stoorde bijvoorbeeld ontzettend.

De ideeën achter de verhalen waren goed en de onderwerpen waren interessant, maar het niveau van uitwerking verschilde per auteur en voldeed over het algemeen niet echt aan mijn verwachtingen.