Lezersrecensie
Creatief boek
Helen Fields schreef eerder al een zevendelige succesreeks met Luc Callanach en Ava Turner, De kliniek is haar tweede in de Connie Woolwine-serie waarin nummer drie ook al verschenen is.
Fields heeft ervaring in de filmwereld, ze is samen met haar echtgenoot eigenaar van een filmproductiemaatschappij waar ze als scenarioschrijver en producer werkzaam is en dit vertaald zich in haar boeken. De kliniek speelt zich af in een zeer beperkte omgeving en dan nog voornamelijk op een enkele afdeling, dat mag tegelijk de sterkte en de zwakte van het boek genoemd worden.
Vooreerst is het zéér filmisch geschreven, het decor is werkelijk subliem en spreekt zeer tot de verbeelding. Maar ook de geesteszieke criminelen, de 'patiënten' of 'gasten' al naargelang wie het zegt, zijn zeer uiteenlopende figuren, de auteur is creatief geweest wat betreft hun misdaden en gedragingen en dat is geweldig om te lezen. In de beschrijvingen van het gebouw, kreeg ik zowel wat Harry Potter als James Bond-sfeer mee.
Langs de andere kant zorgde deze beperkte omgeving er ook voor dat het verhaal traag op gang kwam en soms uitgesponnen was. De spanning liet ook lang op zich wachten ondanks de tijdsdruk waarvan sprake was maar die minder aan bod kwam. De psychologisch uitdieping was soms te uitvoerig en er gebeurde aanvankelijk weinig. Het was wachten tot ver in het boek, op wat uitzonderingen na, vooraleer er actie was maar toen was het dan ook een explosie, de snelheid om het zo snel mogelijk gelezen te krijgen escaleerde serieus bij ondergetekende.
En als ik dan toch nog een kritiekpuntje mag aanbrengen dan is het dat het verhaal heel erg flirt met de grenzen van de geloofwaardigheid. Wat ik ook miste waren de dialogen en dan zeker die tussen Woolwine en Brodie Baarda, Fields is daar sterk in en dan is het spijtig dat dit veel minder in het boek zit.
De kliniek is absoluut een goed verhaal en omwille van de creativiteit van de schrijver krijgt het een vierde ster. Een vijfde zat er niet in, daarvoor klonk het verhaal soms te ongeloofwaardig, als je al Bond-vibes krijgt wil dit wel iets zeggen natuurlijk en dat hoefde nu toch echt niet. Het verhaal zat verder heel erg goed in elkaar en Fields bouwde gestaag op naar de ontknoping en het werd dan uiteindelijk nog super spannend en zelfs verrassend.
Fields heeft ervaring in de filmwereld, ze is samen met haar echtgenoot eigenaar van een filmproductiemaatschappij waar ze als scenarioschrijver en producer werkzaam is en dit vertaald zich in haar boeken. De kliniek speelt zich af in een zeer beperkte omgeving en dan nog voornamelijk op een enkele afdeling, dat mag tegelijk de sterkte en de zwakte van het boek genoemd worden.
Vooreerst is het zéér filmisch geschreven, het decor is werkelijk subliem en spreekt zeer tot de verbeelding. Maar ook de geesteszieke criminelen, de 'patiënten' of 'gasten' al naargelang wie het zegt, zijn zeer uiteenlopende figuren, de auteur is creatief geweest wat betreft hun misdaden en gedragingen en dat is geweldig om te lezen. In de beschrijvingen van het gebouw, kreeg ik zowel wat Harry Potter als James Bond-sfeer mee.
Langs de andere kant zorgde deze beperkte omgeving er ook voor dat het verhaal traag op gang kwam en soms uitgesponnen was. De spanning liet ook lang op zich wachten ondanks de tijdsdruk waarvan sprake was maar die minder aan bod kwam. De psychologisch uitdieping was soms te uitvoerig en er gebeurde aanvankelijk weinig. Het was wachten tot ver in het boek, op wat uitzonderingen na, vooraleer er actie was maar toen was het dan ook een explosie, de snelheid om het zo snel mogelijk gelezen te krijgen escaleerde serieus bij ondergetekende.
En als ik dan toch nog een kritiekpuntje mag aanbrengen dan is het dat het verhaal heel erg flirt met de grenzen van de geloofwaardigheid. Wat ik ook miste waren de dialogen en dan zeker die tussen Woolwine en Brodie Baarda, Fields is daar sterk in en dan is het spijtig dat dit veel minder in het boek zit.
De kliniek is absoluut een goed verhaal en omwille van de creativiteit van de schrijver krijgt het een vierde ster. Een vijfde zat er niet in, daarvoor klonk het verhaal soms te ongeloofwaardig, als je al Bond-vibes krijgt wil dit wel iets zeggen natuurlijk en dat hoefde nu toch echt niet. Het verhaal zat verder heel erg goed in elkaar en Fields bouwde gestaag op naar de ontknoping en het werd dan uiteindelijk nog super spannend en zelfs verrassend.
1
Reageer op deze recensie