Minder sterk deel

Hjorth Rosenfeldt, het Zweedse schrijversduo dat bestaat uit Hans Rosenfeldt (1964) en Michael Hjorth (1963), schreef met De schuld het achtste deel met Sebastian Bergman in de hoofdrol. Bergman is een getroebleerde psycholoog en profiler die zich niet geliefd maakt, niet bij zijn collega's maar ook niet bij zijn vrienden en familie. Maar hij heeft zijn leven gebeterd na de gebeurtenissen in De oogst waarin een collega bij het rechercheursteam een seriemoordenaar bleek te zijn.

Korte hoofdstukken en afwisselende verhaallijnen, zo kennen we dit schrijversduo en ze hebben weer een zeer filmische schrijfstijl gehanteerd, niet verwonderlijk met hun professionele loopbaan. En het moest geen serie zijn of er zijn ook nu persoonlijke verhaallijnen en ditmaal voornamelijk met Sebastian Bergman. De auteurs proberen in dit zogenaamde laatste deel in de Bergmankronieken een soort van afsluiting te geven in verband met Bergmans persoonlijke leven. Daarvoor linken ze ook vaak naar de vorige boeken, zowel wat betreft de verhalen maar ook de personages en daarbij proberen ze Bergman zelf als personage 'beter' of wat sympathieker neer te zetten ook al heeft hij het bij zowat iedereen verkorven. In mijn ogen zijn ze er toch niet helemaal in geslaagd.

De plot is netjes opgebouwd en er wordt gewerkt naar een knallende finale. Aan de spanningsopbouw mankeert niets en toch kwam het me gekunsteld over. Het was veel, té veel, al die verwijzingen naar andere onderzoeken en de poging om een finale boek in de reeks te schrijven creëerde een chaotisch verhaal. En dan bleek het aan het einde toch nog niet helemaal te kloppen, de auteurs hebben het nog voor een klein stukje willen openhouden, zouden ze dan eventueel toch nog iets plannen met de personages?

Het verhaal en de plotopbouw van De schuld zat wel helemaal snor, je leerde de moordenaar enigszins kennen ook al vielen de puzzelstukjes pas aan het einde op zijn plaats en het was een mooi onderzoek. Van de 8 boeken in de serie was dit toch een van de mindere maar zeker het lezen waard, het las vlot en de auteurs weten de lezer toch te verrassen met hun plotwendingen.