Lezersrecensie
Origineel en verrassend
William Landay (Boston, Massachusetts, 1963) studeerde rechten en was 7 jaar openbaar aanklager in Middlesex County in Massachusetts. In 2003 kwam zijn eerste thriller uit, in 2007 zijn tweede en deze derde in 2012. Hij kwam met zijn boeken op shortlists te staan en ontving enkele prijzen. Dit jaar 2024 verscheen er een vierde boek van hem.
De verdediging van Jacob is een rustig boek en traag. Geen flitsende actie of gebeurtenissen, zelfs de misdaad en het onderzoek ernaar, komen maar summier aan bod en enkel als het past in het psychologisch opgebouwd verhaal van een familie en het rechtbankdrama dat hun ten deel valt.
Het verhaal is opgebouwd met als rode draad het verhoor van Andy Barber door zijn opvolger voor de onderzoeksjury, Andy was immers plaatsvervangend officier van justitie in het district. En dan begint het eigenlijke verhaal dat zich vanaf een jaar eerder afspeelde en draait rond de moord van Jacobs klasgenoot, een zaak die Andy als hoofdaanklager bij de rechtbank zelf behandelde. Tenminste tot zijn eigen zoon verdacht wordt van de moord. Doorheen deze twee aparte verhaallijnen komen we dan de feitelijke familiale situatie van Andy Barbers familie te weten, zijn mannelijke voorouders blijken een geweldadige erfenis te hebben doorgegeven. Er wordt een en ander uit de doeken gedaan over of er al dan niet inderdaad een 'moordgen' zou bestaan en of deze erfelijk kan zijn.
Er is heel veel psychologische uitdieping in het boek, over ouderschap en een huwelijk in crisis, waardoor het een traag opgebouwd boek is. En toch blijf je gestaag doorlezen omdat er telkens toch weer nét iets nieuws wordt aangehaald. De menselijke kant en hoe elk het hele gebeuren op een andere manier blijkt te ervaren, staat centraal. Absoluut een aparte insteek voor een thriller.
Het is een waar rechtbank verhaal en het steekspel tussen aanklager en verdediger en de getuigen, is om van te smullen. Landay weet het ook regelmatig met humor te doorspekken, dat valt zeer te appreciëren en is meteen ook een dik pluspunt. De slothoofdstukken zijn absoluut origineel te noemen en verrassend, knap bedacht van de auteur en zeker ook wéér een pluspunt. De verdediging van Jacob is verteld in de ik-persoon.
William Landay was een onbekende schrijver voor mij, misschien wel niet zo verwonderlijk aangezien hij over al de jaren tot nu, een dikke 20 dus, slechts aan zijn vierde boek toe is. Dit boek is me echter heel erg goed bevallen en is overtuigend, met een intrigerende plot en interessante personages én met humor gebracht. Een aanrader.
De verdediging van Jacob is een rustig boek en traag. Geen flitsende actie of gebeurtenissen, zelfs de misdaad en het onderzoek ernaar, komen maar summier aan bod en enkel als het past in het psychologisch opgebouwd verhaal van een familie en het rechtbankdrama dat hun ten deel valt.
Het verhaal is opgebouwd met als rode draad het verhoor van Andy Barber door zijn opvolger voor de onderzoeksjury, Andy was immers plaatsvervangend officier van justitie in het district. En dan begint het eigenlijke verhaal dat zich vanaf een jaar eerder afspeelde en draait rond de moord van Jacobs klasgenoot, een zaak die Andy als hoofdaanklager bij de rechtbank zelf behandelde. Tenminste tot zijn eigen zoon verdacht wordt van de moord. Doorheen deze twee aparte verhaallijnen komen we dan de feitelijke familiale situatie van Andy Barbers familie te weten, zijn mannelijke voorouders blijken een geweldadige erfenis te hebben doorgegeven. Er wordt een en ander uit de doeken gedaan over of er al dan niet inderdaad een 'moordgen' zou bestaan en of deze erfelijk kan zijn.
Er is heel veel psychologische uitdieping in het boek, over ouderschap en een huwelijk in crisis, waardoor het een traag opgebouwd boek is. En toch blijf je gestaag doorlezen omdat er telkens toch weer nét iets nieuws wordt aangehaald. De menselijke kant en hoe elk het hele gebeuren op een andere manier blijkt te ervaren, staat centraal. Absoluut een aparte insteek voor een thriller.
Het is een waar rechtbank verhaal en het steekspel tussen aanklager en verdediger en de getuigen, is om van te smullen. Landay weet het ook regelmatig met humor te doorspekken, dat valt zeer te appreciëren en is meteen ook een dik pluspunt. De slothoofdstukken zijn absoluut origineel te noemen en verrassend, knap bedacht van de auteur en zeker ook wéér een pluspunt. De verdediging van Jacob is verteld in de ik-persoon.
William Landay was een onbekende schrijver voor mij, misschien wel niet zo verwonderlijk aangezien hij over al de jaren tot nu, een dikke 20 dus, slechts aan zijn vierde boek toe is. Dit boek is me echter heel erg goed bevallen en is overtuigend, met een intrigerende plot en interessante personages én met humor gebracht. Een aanrader.
1
Reageer op deze recensie