Lezersrecensie
Geweldig verhaal
De Noorse schrijver Lars Mytting (Fåvang, 1968) is geen veelschrijver, zijn eerste fictieboek dateert uit 2006, een tweede schreef hij in 2014 om dan nog eens vier jaar later een derde roman uit te brengen dat dan het eerste deel in de Zusterklokken-trilogie was, in 2023 verscheen dan dit derde deel daarvan pas. Hij neemt dus zijn tijd maar het resultaat mag er dan ook absoluut wezen. Om volledig te zijn, Mytting schreef in 2011 nog een non-fictieboek waar hij internationaal mee doorbrak.
De trilogie is een familiesaga die in het eerste boek startte in 1880, het tweede deel speelde dan vanaf 1903 en nu is het eind jaren dertig en staat de tweede Wereldoorlog voor de deur. In de twee eerste delen speelt het geloof en bijgeloof een heel grote rol in het verhaal alsook het feit dat moderne uitvindingen volop oprukken. Op het Noorse platteland en zeker in Butangen dat heel erg afgelegen ligt, komt alles veel trager op gang maar uiteindelijk doet de vooruitgang zijn intrede, tot vreugde van de ene maar met argwaan voor de andere. In dit boek speelt het net een iets minder grote rol maar is het de opkomst van het nazisme waar het vooral om draait en dan de oorlog zelf uiteraard.
In De Zusterklokken en ook in Het Zustertapijt leerden we Kai Schweigaard kennen, de nieuwe dominee en ook in dit boek Hellenacht speelt hij een cruciale rol, het is ondertussen wel bijna zestig jaar later en hij begint goed op leeftijd te komen. Het andere hoofdpersonage Hekne is terug een Astrid en zij is de kleindochter van Astrid Hekne uit De Zusterklokken. En daarmee is de trilogie rond.
Het boek is opgebouwd in verschillende verhalen, grote delen in feite, en de eerste is net zoals in de andere boeken, gewijd aan Gunhild en Halfrid Hekne. Een stuk van hun leven en sterven en heksenvervolging speelt nu een rol in hun verhaal. Dan zijn er drie 'verhalen' en uiteindelijk nog een 'laatste verhaal' dat in het kort het verdere leven van de personages verhaalt, een goede afsluiting, mooie toevoeging en keurige afronding.
Het verhaal komt op het gemakske op gang, we moeten de hoofdpersonages leren kennen want met het tijdsverschil tussen de verschillende boeken kan het niet anders dan dat er nieuwe zijn en dat is zeker het geval voor Astrid, haar tweelingbroer Tarald en zus Esther. Het is eind jaren dertig en dan weet je dat de oorlog om de hoek loert. Mytting heeft het historische verloop van de dreiging en later de Duitse bezetting van Noorwegen excellent beschreven. Je kan niet naast het verzet en het is door de acties van Astrid dat de auteur het beschrijft. Hoe de bevolking dit ervaart is dan ook nog eens andere koek, alle verzetsdaden zijn immers niet bekend bij de bevolking en dit leidde vaak tot verschrikkelijke misverstanden en in een kleinere plaatselijke gemeenschap is dit al vlug een onoverkomelijk kwestie.
Daardoor is het uiteindelijk een super spannend boek geworden ondanks het gemoedelijke begin. De zusterklokken en het zustertapijt heeft de auteur ook gebruikt om historische gebeurtenissen te vertellen en dat heeft hij met verve gedaan, Mytting is een waar meesterverteller. Je kon niet anders dan je laten meeslepen in het verhaal.
Hellenacht is een heel erg goede afsluiting van de trilogie geworden. Niet alleen omwille van de historische relevantie maar Mytting heeft ook krachtige en mooie personages neergezet. Door de combinatie van deze twee elementen is het een prachtig verhaal geworden waar je heel veel leesplezier aan beleeft, de vijfde ster is dus absoluut verdiend. En als kers op de taart kon je ook al eens lachen en dat is áltijd een groot pluspunt. Laat ons hopen dat Lars Mytting nog een en ander te vertellen heeft zodat we ons tegoed kunnen doen aan deze schitterende verhalen. Top auteur!
De trilogie is een familiesaga die in het eerste boek startte in 1880, het tweede deel speelde dan vanaf 1903 en nu is het eind jaren dertig en staat de tweede Wereldoorlog voor de deur. In de twee eerste delen speelt het geloof en bijgeloof een heel grote rol in het verhaal alsook het feit dat moderne uitvindingen volop oprukken. Op het Noorse platteland en zeker in Butangen dat heel erg afgelegen ligt, komt alles veel trager op gang maar uiteindelijk doet de vooruitgang zijn intrede, tot vreugde van de ene maar met argwaan voor de andere. In dit boek speelt het net een iets minder grote rol maar is het de opkomst van het nazisme waar het vooral om draait en dan de oorlog zelf uiteraard.
In De Zusterklokken en ook in Het Zustertapijt leerden we Kai Schweigaard kennen, de nieuwe dominee en ook in dit boek Hellenacht speelt hij een cruciale rol, het is ondertussen wel bijna zestig jaar later en hij begint goed op leeftijd te komen. Het andere hoofdpersonage Hekne is terug een Astrid en zij is de kleindochter van Astrid Hekne uit De Zusterklokken. En daarmee is de trilogie rond.
Het boek is opgebouwd in verschillende verhalen, grote delen in feite, en de eerste is net zoals in de andere boeken, gewijd aan Gunhild en Halfrid Hekne. Een stuk van hun leven en sterven en heksenvervolging speelt nu een rol in hun verhaal. Dan zijn er drie 'verhalen' en uiteindelijk nog een 'laatste verhaal' dat in het kort het verdere leven van de personages verhaalt, een goede afsluiting, mooie toevoeging en keurige afronding.
Het verhaal komt op het gemakske op gang, we moeten de hoofdpersonages leren kennen want met het tijdsverschil tussen de verschillende boeken kan het niet anders dan dat er nieuwe zijn en dat is zeker het geval voor Astrid, haar tweelingbroer Tarald en zus Esther. Het is eind jaren dertig en dan weet je dat de oorlog om de hoek loert. Mytting heeft het historische verloop van de dreiging en later de Duitse bezetting van Noorwegen excellent beschreven. Je kan niet naast het verzet en het is door de acties van Astrid dat de auteur het beschrijft. Hoe de bevolking dit ervaart is dan ook nog eens andere koek, alle verzetsdaden zijn immers niet bekend bij de bevolking en dit leidde vaak tot verschrikkelijke misverstanden en in een kleinere plaatselijke gemeenschap is dit al vlug een onoverkomelijk kwestie.
Daardoor is het uiteindelijk een super spannend boek geworden ondanks het gemoedelijke begin. De zusterklokken en het zustertapijt heeft de auteur ook gebruikt om historische gebeurtenissen te vertellen en dat heeft hij met verve gedaan, Mytting is een waar meesterverteller. Je kon niet anders dan je laten meeslepen in het verhaal.
Hellenacht is een heel erg goede afsluiting van de trilogie geworden. Niet alleen omwille van de historische relevantie maar Mytting heeft ook krachtige en mooie personages neergezet. Door de combinatie van deze twee elementen is het een prachtig verhaal geworden waar je heel veel leesplezier aan beleeft, de vijfde ster is dus absoluut verdiend. En als kers op de taart kon je ook al eens lachen en dat is áltijd een groot pluspunt. Laat ons hopen dat Lars Mytting nog een en ander te vertellen heeft zodat we ons tegoed kunnen doen aan deze schitterende verhalen. Top auteur!
3
Reageer op deze recensie