Lezersrecensie
Liefdevol boek
Lara Taveirne (Brugge, 1983) werkte jarenlang als theaterregisseur nadat ze een studie Germaanse Talen had afgerond. In 2014 koos ze dan eindelijk voor haar grote liefde literatuur en haar debuutroman verscheen dat jaar. De kinderen van Calais leverde haar meteen de Debuutprijs van de stad Antwerpen op, een nominatie voor de Bronzen Boekenuil en het werd ook verfilmd. In Wolf vertelt ze hoe dit zo gekomen is. Taveirne is docent aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen waar ze het vak 'Schrijven' geeft aan de opleiding Woordkunst en ze is ook nog docent spel- en verteltheater aan het DKO in Brugge en Roeselare.
Aangezien Wolf een autobiografisch verhaal is, vertelt ze hierin ook over haar andere boeken tot nu toe en zo dus ook over Pluto, het boek dat ik eerder las. We komen te weten dat ze samen met haar man in een dijkhuisje woonde en dat was de inspiratie voor Pluto. Op deze cover staat een vrouw die op een hoge duikplank zit en dat komt dan weer in Wolf ter sprake.
Wolf is een veelzijdig boek, Taveirne vertelt uiteraard over haar elf jaar jongere broertje Wolf, over zijn leven, hoe hij is en hoe hij op zijn achttiende uiteindelijk in het hoge noorden, in Lapland terechtgekomen is. Verder vertelt ze over het leven van het gezin, van het prille begin hoe haar ouders elkaar leerden kennen, over de periode van de verdwijning van Wolf en het leven na het bericht van zijn overlijden.
Taveirne vertelt ook hoe het zo gekomen is dat ze beginnen schrijven is en daar zit Wolf voor iets tussen. Haar andere vier boeken komen daardoor aanbod, Wolf is haar vijfde. Zeer interessant om een kijkje in het schrijverschap te kunnen nemen en in haar gevoelens over het schrijven van dit autobiografische verhaal. Het geeft daardoor ook een kijkje in haar persoonlijke leven en zelfs een beetje in dat van haar familie. Haar huidige leven met haar eigen gezin komt summierder aan bod. Veelzijdig dus zoals ik al zei. En dan zitten er soms ook nog bedenkingen in, over het leven, schrijverschap en familie en zo.
De uitgave van het boek is heel erg knap gedaan. Na het lezen, of tijdens al, begrijp je de cover en de vorm van de uitgave, heel erg symbolisch en vooral ook liefdevol.
Lara Taveirne heeft een zeer vlotte manier van schrijven, dat was ik wat vergeten, Pluto las ik immers al een tijdje terug. Maar dit boek bevestigt wat ik er toen ook van dacht. Wolf is thematisch gezien een zwaar boek en toch leest het licht. Haar humoristische manier van schrijven helpt hierbij zeker ook, ik zat soms zelfs te schaterlachen. Maar het is niet alleen dat, het boek is heel afwisselend opgebouwd en ze vertelt over leuke en plezante dingen en dit op zo een liefdevolle manier dat je jezelf in haar en zelfs haar familie kan plaatsen.
Lara Taveirne is een literair talent gebleken en ze is absoluut een groot verteller, een verhalenverteller. Wolf is een geweldig goed boek en dan ook nog mooi vormgegeven. Ik zou zelfs durven zeggen dat het een troostend boek is en daarbovenop een liefdevol boek. Een dikke aanrader!
Aangezien Wolf een autobiografisch verhaal is, vertelt ze hierin ook over haar andere boeken tot nu toe en zo dus ook over Pluto, het boek dat ik eerder las. We komen te weten dat ze samen met haar man in een dijkhuisje woonde en dat was de inspiratie voor Pluto. Op deze cover staat een vrouw die op een hoge duikplank zit en dat komt dan weer in Wolf ter sprake.
Wolf is een veelzijdig boek, Taveirne vertelt uiteraard over haar elf jaar jongere broertje Wolf, over zijn leven, hoe hij is en hoe hij op zijn achttiende uiteindelijk in het hoge noorden, in Lapland terechtgekomen is. Verder vertelt ze over het leven van het gezin, van het prille begin hoe haar ouders elkaar leerden kennen, over de periode van de verdwijning van Wolf en het leven na het bericht van zijn overlijden.
Taveirne vertelt ook hoe het zo gekomen is dat ze beginnen schrijven is en daar zit Wolf voor iets tussen. Haar andere vier boeken komen daardoor aanbod, Wolf is haar vijfde. Zeer interessant om een kijkje in het schrijverschap te kunnen nemen en in haar gevoelens over het schrijven van dit autobiografische verhaal. Het geeft daardoor ook een kijkje in haar persoonlijke leven en zelfs een beetje in dat van haar familie. Haar huidige leven met haar eigen gezin komt summierder aan bod. Veelzijdig dus zoals ik al zei. En dan zitten er soms ook nog bedenkingen in, over het leven, schrijverschap en familie en zo.
De uitgave van het boek is heel erg knap gedaan. Na het lezen, of tijdens al, begrijp je de cover en de vorm van de uitgave, heel erg symbolisch en vooral ook liefdevol.
Lara Taveirne heeft een zeer vlotte manier van schrijven, dat was ik wat vergeten, Pluto las ik immers al een tijdje terug. Maar dit boek bevestigt wat ik er toen ook van dacht. Wolf is thematisch gezien een zwaar boek en toch leest het licht. Haar humoristische manier van schrijven helpt hierbij zeker ook, ik zat soms zelfs te schaterlachen. Maar het is niet alleen dat, het boek is heel afwisselend opgebouwd en ze vertelt over leuke en plezante dingen en dit op zo een liefdevolle manier dat je jezelf in haar en zelfs haar familie kan plaatsen.
Lara Taveirne is een literair talent gebleken en ze is absoluut een groot verteller, een verhalenverteller. Wolf is een geweldig goed boek en dan ook nog mooi vormgegeven. Ik zou zelfs durven zeggen dat het een troostend boek is en daarbovenop een liefdevol boek. Een dikke aanrader!
1
Reageer op deze recensie
