In een sneltreinvaart door een wereld die niet af is

Leegland speelt zich af in een niet al te verre toekomst waarin half Nederland onder water staat, een virus een groot deel van de bevolking heeft uitgeroeid en de Republiek Nieuw-Nederland een totalitair bewind uitoefent in een nog droog deel van Nederland. Er wordt flink oorlog gevoerd met het zuiden, de frontlinie ligt ergens in de buurt van Limburg en ondertussen proberen de Amsterdammers vanaf de daken van hun hoogbouwflats met zeilschepen de kustlijn te plunderen.

Ik was onmiddellijk verliefd op de prachtige gestileerde cover met een ondergelopen landschap en een klein dobberend zeilbootje.

Het verhaal gaat over Senna, een soldate die onterecht beschuldigd wordt van desertie, en Julius en Eva, broer en zus, de kinderen van een belangrijke wetenschapper. Ze zoeken vanuit Amersfoort gezamenlijk naar een toevluchtsoord in Leegland, het veilige land ergens in het Noordoosten, waarvan niemand eigenlijk zeker weet of het wel echt bestaat en of je er met droge voeten kunt leven.

Het hele boek is een avontuur in sneltreinvaart; de ontwikkelingen volgen elkaar in hoog tempo op en het ene spannende moment wisselt het andere af. De hoofdpersonen maken allerlei afschrikwekkende dingen mee en moeten vechten voor hun vege lijf tegen soldaten van de republiek én rebellen die ze onderweg tegen komen. Daar doorheen speelt het verhaal van het Vikingvirus: wat heeft de vader van Julius en Eva precies met dit virus te maken, hoe komt het dat Julius immuun is en waarom is er nog steeds geen vaccin voor?

De nadruk ligt in dit boek heel duidelijk op het avontuur en de reis van de 3 hoofdpersonen, en niet zo zeer op hun karakterontwikkeling of op de wereld waarin het verhaal zich afspeelt. De werking van de wrede maatschappij, de manier waarop de bevolking zijn kostje scharrelt, de politiek achter de oorlog, de gevolgen van de klimaatramp, de werking van het virus, de toegang tot technologie: het blijft allemaal aan de oppervlakte. Bestaande plaatsen die beschreven worden, zijn in dit boek volledig onherkenbaar (Amersfoort, Zwolle, Kampen). Het verhaal bevat verder een aantal ongekend wrede karakters die ondoorgrondelijke drijfveren hebben.

“Suspension of disbelief”: Het aan de kant kunnen zetten van je ongeloof en méé gaan in de wereld van het boek, is voor mij een voorwaarde voor goede SF. Zonder basale kennis van hoe de wereld in elkaar zit en zonder begrip of medeleven voor de personages is het heel lastig om je in te leven in het verhaal. Dat maakt Leegland voor mij tot een boek waar ik met moeite doorheen kwam. Niet, omdat het niet vlot leest of omdat het niet avontuurlijk is. Wel, omdat ik niets van de wereld begreep en niet mee kon leven met de hoofdpersonen.