Herkenbaar escapisme met een magisch tintje

Mal is een novelle over een kunstenares met stemmingswisselingen. Wanneer ze het moeilijk heeft met de realiteit dwaalt ze rond door de wereld met haar trouwe wolf aan haar zijde. Tijdens één van haar zwerftochten wordt ze overvallen door een hevig onweer en komt ze op een plaats waar ze nog nooit eerder was. Daar beleeft ze een avontuur. Ze wordt achtervolgd, maar door wie of wat? Wil ze terug naar huis? Zo ja: hoe dan? Hoe kan ze haar creativiteit behouden en gebruiken om zichzelf veilig te stellen?  

In het verhaal is al snel duidelijk dat Mal psychiatrische problemen heeft, die er voor zorgen dat haar werkelijkheid niet altijd die van een ander (van ons?) is. Als kind al trok ze zich het liefst terug in haar eigen wereld, droomde ze tijdens de lessen op school en kon ze haar ei kwijt in haar tekeningen. Ze moet niets hebben van mensen die proberen haar te bereiken. Sinds ze te maken kreeg met zwaar persoonlijk verlies lijken de grenzen tussen werkelijkheid en fantasie helemaal vervaagd.  

Het avontuur speelt zich grotendeels af in Mals eigen wereld, maar geeft af en toe een inkijkje in wat zich in de realiteit afspeelt: psychiatrie, medicijnen, stempeltjes die horen bij een bepaalde stoornis. Mals kunstenares-zijn, gekoppeld aan haar psychiatrische problemen, is het belangrijkste thema in het verhaal: hoe behoud je het evenwicht tussen volledig toegeven aan je creativiteit en je waanzin aan de ene kant en genoeg ‘hier en nu’ zijn om mee te kunnen doen met de maatschappij aan de andere kant? Wil Mal die keuze wel maken? Wat verliest ze, als ze kiest voor onze werkelijkheid? Moet ze wel kiezen?  

Ondertussen is het avontuur dat ze beleeft in haar eigen wereld spannend genoeg om de aandacht vast te houden, en is het één grote metafoor voor de keuzes die ze in de werkelijkheid moet maken. En die werkelijkheid is in dit verhaal ook niet zo vast omkaderd als hij lijkt.  

Harman Nielsen blinkt uit door zijn compacte, poetische taalgebruik. In vergelijking met zijn fantasyserie Het verscholen volk gebruikt hij in Mal iets meer woorden om de werkelijkheid te beschrijven, waardoor het verhaal minder staccato overkomt en de lezer zich beter in kan leven in de beschrijvingen. En hij zorgt er vakkundig voor dat er aan het einde van het verhaal nog genoeg van de magie overblijft.