Spierballentaal voor mannetjesnerds.
Dennis E. Taylor schetst in "Wij zijn Legio (wij zijn Bob)" een interessante maar gewelddadige toekomst waarbij de mensheid op de oude voet doorgaat met elkaar het leven zuur maken. De Bobs zijn grappige, praktische AI's die lekker op ontdekkingsreis gaan en het beste met de mensheid voor hebben, op hun eigen nerdy manier.
Het verhaal is heerlijk avontuurlijk en bevat veel 'fanservice' aan de nerd-culture. Star Trek, Star Wars, Battlestar Galactica, the Simpsons, Garfield, oude series en verhalen: ze komen allemaal langs.
Wat het verhaal minder aantrekkelijk maakt, is dat de karakters erg plat zijn. Ze maken nauwelijks ontwikkeling door, hoewel je de verschillen tussen de Bob's ook als karakterontwikkeling zou kunnen zien.
Bob (en zijn schepper, Dennis E. Taylor) kijkt heel erg met een man-centrische blik naar de wereld. ln het hele boek boek is de rol van vrouwen buitengewoon helder, want afwezig, of buitengewoon traditioneel. De sporadische gesprekken met vrouwen gaan over familie, over kinderen, over relaties. Gesprekken met mannen hebben *ballen*. Ook als een van de Bobs een buitenaardse beschaving ontdekt, blijft de rolverdeling duidelijk: de vrouwen zorgen voor de kindjes, de mannen slaan elkaar de hersenen in en verdedigen de vrouwen en de kinderen. Taylor drijft zijn convergente evolutie zo wel érg ver door.
Dit geldt trouwens niet alleen voor de kijk op man/vrouw verhoudingen, maar ook voor de kijk op mens/dierverhoudingen. De aarde gaat naar de gallemiezen, de mens moet gered worden, maar dieren en planten worden in bijzinnen genoemd en alleen vanwege de voedselrijkdom. De Bob's willen in het kader van de voedselveiligheid zelfs een boerderij met koeien, schapen en kippen in de ruimte starten. De minst efficiënte manier van eiwitten bij de hongerende massa's krijgen, Bob, maar de barbeque moet natuurlijk wel blijven branden.
Het is kortom een heerlijk plat avonturenverhaal, goed voor old skool leesvermaak. Het zou net zo goed in 1975 geschreven kunnen zijn als in 2016 en dat maakt het voor mij minder goed verteerbaar.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Heidi van der Vloet
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
