Familiekroniek

Ik had de eer om namens Carolus Spitsbaard zijn boek Oma's die katten eten lezen.

De cover is simpel een rode klaproos en daarom heen grijstinten. In eerste instantie vond ik het wat op een rouwkaart lijken. Die gedachte past eigelijk ook wel bij het boek. De klaproos staat voor troost, herdenking en hoop. Begrippen die van toepassing zijn op het verhaal.

Het is een het debuut verhaal van Carolus waarin hij zijn eigen verhaal onder de naam Karel publiceert.
Het is een meeslepend verhaal geworden over wat hij is zijn leven heeft meegemaakt. Het is rauw verteld maar ook met hier en daar wat humor. Een familiekroniek is geboren.

De hoofdstukken zijn kort en vlot geschreven. Soms had ik wat moeite met een hoofdstuk omdat ik niet helemaal begreep wie er nu aan het vertellen was. Er komen nl verschillende personages uit de familie aan bod.
Echter iets verder in het hoofdstuk vind je herkenning wn loopt het verhaal weer.

Hoeveel kan iemand meemaken in zijn leven van armoede, drugs een vader die wel raad weet met alcohol en de regels van het huwelijk niet zo nauw neemt. Een moeder die zich hierin staande probeert te houden en het beste voor haar kinderen wil.

Als Karel dit achter zich laat en een eigen bedrijf opbouwd lijkt het hem voor de wind te gaan tot hij met verkeerde medecollega's in zee gaat en ook alles weer verliest.

Een verhaal van een man die positief in het leven probeert te blijven ondanks alle ups en downs.

De Spotify codes en de QR-code zijn een mooie toevoeging en geven het boek iets orgineels mee.
Dit boek was buiten mijn comfort-zone maar ik heb er wel van genoten.