Een beschadigd mens

Een beschadigd mens De naakte vrouw van de Italiaanse Elena Stancanelli (1965) is het eerste in het Nederlands vertaalde werk van deze auteur (vertaling door Manon Smits). Het boek werd genomineerd voor een prestigieuze Italiaanse literatuurprijs en past qua sfeer ook goed bij de belangstelling die er is voor andere Italiaanse auteurs als Elena Ferrante en Paolo Cognetti.  

In De naakte vrouw wordt het verhaal verteld van de slimme en mooie Anna, een veertiger met een goedbetaalde baan, die erachter komt dat haar vriend Davide vreemdgaat. Alhoewel ze zelf ook niet altijd monogaam door het leven is gegaan, hakt deze ontdekking er enorm in bij Anna: ze stopt met eten en slapen en gaat in plaats daarvan drinken en roken. Anna noemt de nieuwe liefde van Davide voor zichzelf Hond, omdat het weinige dat ze van deze vrouw weet is dat ze een hond heeft die Hond heet. Verder gaat ze zich als een vorm van zelfkwelling obsessief bezighouden met de gangen van Davide; ze stalkt hem door steeds opnieuw in te breken op zijn social media-accounts, door zijn chats en mails te lezen en door hem ook fysiek te volgen via de locatiebepaling van zijn mobiele telefoon. Uiteindelijk komt het zelfs tot een ontmoeting en een confrontatie tussen de inmiddels broodmagere Anna en de nieuwe liefde van Davide, Hond dus, zonder dat die laatste weet wie Anna is.  

De constructie van het boek is interessant, omdat Anna het verhaal vertelt aan haar beste vriendin Valentina, zonder wie ze het ‘nooit had gered’.  

'Het enige wat je nodig hebt op dat moment is iemand zoals jij, Vale. Iemand die tegenover je zit, elke avond weer, en je laat huilen zonder enig advies te geven.' 

Deze constructie geeft het boek een bepaalde vaart, je weet als lezer dat het geschreven is na een bepaalde apotheose, waarnaar hier en daar wel vooruitgewezen wordt en waardoor je nieuwsgierig wordt over wat er allemaal nog staat te gebeuren:  

'Maar dat zou ik pas aan het eind van de avond opmerken, bij de eerste hulp in het ziekenhuis.'

Een prima spanningsopbouw dus, in deze niet al te dikke roman, waarin er op originele wijze ingegaan wordt op de keerzijden van het thema liefde; via obsessie, bedrog, leugens, chantage en ziekelijkheid komt Stancanelli uiteindelijk uit bij lichamelijkheid. De titel De naakte vrouw kan namelijk zowel slaan op de nieuwe minnares van Davide als op het lichaam van Anna zelf, dat haar uiteindelijk laat weten wat ze nodig heeft. Inmiddels is dan wel duidelijk dat de beschadigingen die zijn opgetreden blijvend zullen zijn.  

'Wanneer je iets naars overkomt, een ongeluk, een ziekte, of iets stoms maar ongelooflijk pijnlijks zoals mij is overkomen word je een beschadigd mens. Voorgoed. Ik ben als een of ander instrument dat op de grond is gevallen. Je repareert het en het doet het weer, maar het behoudt het trauma van die val. We weten niet wanneer, we weten ook niet of het zal gebeuren, maar het zou opnieuw kapot kunnen gaan. En dan zou dat nog steeds het gevolg zijn van die keer dat het is gevallen.'  

Het boek is een rauw maar realistisch verteld relaas, dat ondanks de zwaarte van de thematiek met humor en in een prettig leesbare stijl geschreven is. Hopelijk gaan er nog meer boeken van deze interessante schrijfster vertaald worden!