Lezersrecensie
Vrouwen kunnen helden zijn
Bestsellerauteur Kristin Hannah (bekend van De nachtegaal en Aan het eind van de wereld) schrijft in haar nieuwe roman De vergeten vrouwen over vrouwen die als verpleegkundigen gediend hebben in de Vietnamoorlog. Hoofdpersonage Frankie (haar conservatieve moeder noemt haar steevast Frances) besluit tegen de wil van haar ouders om als verpleegkundige naar Vietnam af te reizen. Haar broer Finley is haar als militair voorgegaan, en Frankie verwacht dat ook haar foto aan de muur met foto’s van oorlogshelden in de werkkamer van haar vader zal gaan prijken.
De wereld waarin ze terecht komt is in niets te vergelijken met de wereld van luxe en overdaad waarin Frankie onder de Californische zon is opgegroeid. De onbeschrijfelijke ellende van luchtaanvallen, zwaar gewonde soldaten, afgerukte ledematen, talloze doden, burgers die verbrand zijn door napalm, onverdraaglijke hitte, eindeloze regen en werkdagen die zich vrijwel altijd oprekken wordt door Hannah zeer geloofwaardig en levensecht beschreven. Frankie werkt zich in zeer korte tijd op van een onervaren en naief jong meisje tot een doorgewinterde operatiezuster die stervenden bemoedigt en talloze levens redt. Ze sluit vriendschap met Ethel en Barb, die ook als verpleegkundige werken.
Nadat ze twee jaar heeft ‘gediend’ keert ze terug naar huis. Het tweede deel van het boek gaat erover hoe moeilijk het voor haar is om haar draai weer te vinden na alles wat ze heeft meegemaakt. De publieke opinie heeft zich inmiddels tegen de oorlog verklaard. Frankie kan als vrouw met haar trauma dat ze in de oorlog heeft opgelopen eigenlijk nergens terecht. De aanmoediging die ze van een vriend van haar broer had gekregen toen hij zei dat vrouwen ook helden kunnen zijn lijkt nergens op gebaseerd te zijn.
De vergeten vrouwen (in het Engels heet het boek gewoon The Women, ook mooi vind ik) is een eerbetoon aan de vrouwen die ook in Vietnam geweest zijn. Niet om te vechten, maar om te helpen. Naast de meer dan achtenvijftigduizend mannelijke militairen die in deze oorlog zijn gesneuveld, waren er ook acht vrouwen die de oorlog niet overleefd hebben. Voor de overlevende mannen was na de oorlog hulp; de vrouwen kregen te horen dat er geen vrouwen in Vietnam geweest waren. Uiteraard heeft Kristin Hannah ook een liefdesverhaal door dit boek heen gevlochten, dat kan ook niet anders bij een boek van haar hand. Gelukkig is het geen suikerzoet ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’ verhaal geworden. Wel is het zo dat het plot rondom de relaties die Frankie heeft tot het eind van toevalligheden aan elkaar hangt. Anderzijds is het dan ook wel weer heel fijn dat er te midden van een oorlog en in de jarenlange nasleep daarvan toch ook mooie dingen zijn als vriendschap en liefde. Het maakt ook dit boek van Hannah tot een aanrader.
Met dank aan Hebban voor het ter beschikking stellen van dit boek.
De wereld waarin ze terecht komt is in niets te vergelijken met de wereld van luxe en overdaad waarin Frankie onder de Californische zon is opgegroeid. De onbeschrijfelijke ellende van luchtaanvallen, zwaar gewonde soldaten, afgerukte ledematen, talloze doden, burgers die verbrand zijn door napalm, onverdraaglijke hitte, eindeloze regen en werkdagen die zich vrijwel altijd oprekken wordt door Hannah zeer geloofwaardig en levensecht beschreven. Frankie werkt zich in zeer korte tijd op van een onervaren en naief jong meisje tot een doorgewinterde operatiezuster die stervenden bemoedigt en talloze levens redt. Ze sluit vriendschap met Ethel en Barb, die ook als verpleegkundige werken.
Nadat ze twee jaar heeft ‘gediend’ keert ze terug naar huis. Het tweede deel van het boek gaat erover hoe moeilijk het voor haar is om haar draai weer te vinden na alles wat ze heeft meegemaakt. De publieke opinie heeft zich inmiddels tegen de oorlog verklaard. Frankie kan als vrouw met haar trauma dat ze in de oorlog heeft opgelopen eigenlijk nergens terecht. De aanmoediging die ze van een vriend van haar broer had gekregen toen hij zei dat vrouwen ook helden kunnen zijn lijkt nergens op gebaseerd te zijn.
De vergeten vrouwen (in het Engels heet het boek gewoon The Women, ook mooi vind ik) is een eerbetoon aan de vrouwen die ook in Vietnam geweest zijn. Niet om te vechten, maar om te helpen. Naast de meer dan achtenvijftigduizend mannelijke militairen die in deze oorlog zijn gesneuveld, waren er ook acht vrouwen die de oorlog niet overleefd hebben. Voor de overlevende mannen was na de oorlog hulp; de vrouwen kregen te horen dat er geen vrouwen in Vietnam geweest waren. Uiteraard heeft Kristin Hannah ook een liefdesverhaal door dit boek heen gevlochten, dat kan ook niet anders bij een boek van haar hand. Gelukkig is het geen suikerzoet ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’ verhaal geworden. Wel is het zo dat het plot rondom de relaties die Frankie heeft tot het eind van toevalligheden aan elkaar hangt. Anderzijds is het dan ook wel weer heel fijn dat er te midden van een oorlog en in de jarenlange nasleep daarvan toch ook mooie dingen zijn als vriendschap en liefde. Het maakt ook dit boek van Hannah tot een aanrader.
Met dank aan Hebban voor het ter beschikking stellen van dit boek.
1
Reageer op deze recensie