Kop noch kont

In het kader van de challengelist heb ik dit boek uitgekozen. Ik had nog nooit iets van Grunberg gelezen dus vond dit een mooi begin.

Dit is meteen wat mij betreft ook het eind van de boeken van Grunberg.

Het is een chaotisch boek, waarvan ik me na het uitlezen nog steeds afvraag 'waar gaat het eigenlijk over, wat wil het verhaal vertellen?'

Grunberg schrijft over twee jongens (tieners? ) maar op een rare wijze, het ene moment in de eerste persoon meervoud, het andere moment in de derde persoon meervoud. Maar het is niet dat het ene moment de jongens het verhaal vertellen en het andere moment een toeschouwer, Grunberg schrijft het verhaal vanuit het perspectief van de jongens. Wat mij betreft uiterst irritant.

De relaties tussen de jongens en de personen om hen heen blijft bevreemdend, er wordt geen duidelijke lijn in het verhaal verteld behalve over de relatie met hun moeder.

Uiteindelijk het boek uitgelezen omdat ik vind dat een boek dat verdiend maar na afloop bleef ik met een leeg gevoel achter, waarom, wie, wat, hoezo dan? Ik was blij dat het een relatief dun boek was, maar ik bleef gedurende het hele boek wachten op 'nu begint het'. Ook het uiteindelijke plot van het verhaal komt gewoon van het ene moment op het andere uit de lucht vallen, zonder aanleiding of logica.

Voor mij geen positieve kennismaking met Grunberg en ik zal dan ook geen boeken meer van hem lezen.