Emotionele roman over onverwerkt trauma, rouw en onbaatzuchtige liefde

Alles wat blijft van de Italiaanse Roberta Recchia (1972) (vertaald door Irene Goes en Astrid Molenberg) begint in 1956 als in Rome de rebelse Marisa ongetrouwd zwanger raakt. In de steek gelaten door de toekomstige vader vinden haar ouders de oplossing: zo snel mogelijk trouwen met de stille Stelvio die stapelverliefd op haar is. Als tegenprestatie krijgt hij een baan in de slagerij van Marisa’s vader. De noodzaak om snel te trouwen vervalt als Marisa een miskraam krijgt. Als alles in wat rustiger vaarwater is gekomen en ze elkaar beter leren kennen valt Marisa alsnog voor Stelvio. Ze trouwen en krijgen twee kinderen: Ettore en Betta. Het verhaal springt daarna naar 1980 waar hun leven voor altijd verandert als de dan 16-jarige Betta en haar nichtje Miriam stiekem wegsluipen naar het middernachtelijke kampvuur op het strand. Een actie die Betta na een gruwelijke, rauw beschreven, gebeurtenis het leven kost. Wat niemand weet is dat Miriam erbij was en zelf maar ternauwernood aan de dood is ontsnapt.

Het chronologisch verlopende verhaal wordt verteld vanuit meerdere perspectieven waarin Recchia de lezer op indringende wijze meeneemt in hun rouwproces. Terwijl Marisa zich volkomen afsluit en blijft zwelgen in haar verdriet, probeert Stelvio het leven weer zo goed als mogelijk op te pakken. In plaats van dat ze elkaar tot steun zijn, groeien ze steeds verder uit elkaar. Het meest schrijnend is het perspectief van Miriam. Door haar zwijgen heeft ze elke (psychische) hulp moeten ontberen, waarna ze zichzelf volkomen is verloren. Het is stuitend om te lezen dat ze zo volkomen aan haar lot wordt overgelaten en niemand in haar directe omgeving ziet hoe ver ze heen is. Daarvoor zijn twee nieuwe personages die Recchia introduceert nodig: Leo en zijn zus Corallina. Met de introductie van deze broer en zus brengt de auteur hoop en (onbaatzuchtige) liefde in het verhaal. Hun komst in het verhaal is de opmaat voor de ontrafeling van geheimen, het blootleggen en behandelen van trauma’s en het krijgen van broodnodige (helende) gerechtigheid.

Recchia heeft haar personages stuk voor stuk mooi gekarakteriseerd. De meeste indruk maakt ze met de hartverwarmende Corallina die ondanks dat ze het verre van gemakkelijk heeft altijd positief in het leven staat. Maar ook de onbaatzuchtige liefde van Leo mag er zijn.

Zoetsappig is het geen enkel moment. In een prachtige beeldende schrijfstijl weet de schrijfster je te emotioneren en een scala van gevoelens op te roepen: afschuw, intens medeleven, boosheid, begrip en onbegrip. Als lezer ervaar je het allemaal.

Met Alles wat blijft heeft Recchia als debuterend auteur grote indruk gemaakt met haar prachtige emotievolle roman over liefde, noodlot, geheimen en (het overwinnen van) trauma’s. Het grijpt je vanaf de eerste pagina bij je lurven en laat je pas los als je het boek bijna in een adem uitgelezen hebt en je alleen maar kunt denken: Wauw, wat een verhaal!