Klein maar o zo fijn

Let op: bevat spoilers over de eerste twee delen van de 'Liefde in Milaan'-trilogie.

Casa dell’ Amore is na Toeval bestaat niet en Loes, Luca en Liz het afsluitende deel in de 'Liefde in Milaan'-trilogie van Saskia M.N. Oudshoorn. In de eerste twee delen is al te lezen hoe het leven van hoofdpersoon Anneloes totaal veranderd is sinds Gianluca haar leven binnenstapte. Ze zijn inmiddels overtuigd van hun liefde voor elkaar en ze durven de ultieme relatietest aan te gaan: klussen! Ze besluiten om het landhuis dat Gianluca indertijd samen met zijn overleden echtgenote Liz in de buurt van Milaan heeft gekocht, te verbouwen tot een luxueuze B&B. Om dat te realiseren nemen ze allebei een sabbatical en vertrekken ze vol goede moed naar La Bella Italia.

Ondanks dat dit deel slechts 89 pagina’s bevat, is het een 'must read' als je wilt weten wat er terecht komt van hun klusplannen en of hun liefde hier inderdaad tegen bestand is. De humorvolle schrijfstijl van Oudshoorn, die zich kenmerkt door toegankelijk en gemakkelijk lezend taalgebruik en fijne sfeertekening zorgt daarbij voor een kleine twee uur gegarandeerd ontspannen leesplezier.

Een vergelijking met televisieprogramma’s als Ik vertrek en De grote verbouwing is snel gemaakt. In tegenstelling tot wat gebruikelijk is bij deze programma’s zijn er weinig tegenslagen. Alleen hebben ze zich aardig verkeken in de hoeveelheid werk die ze zich op de hals hebben gehaald. Wat Gianluca ook niet weet is dat een huis verbouwen helemaal niet voorkomt op Loes’ bucketlist, ondanks dat ze hem dat heeft wijsgemaakt in Loes, Luca en Liz. Sterker nog, die hele bucketlist bestaat niet eens. Die heeft ze verzonnen om zich interessanter voor te doen dan ze is. Dit tekent direct haar eeuwige onzekerheid en twijfel. Want ondanks dat Gianluca haar keer op keer van het tegendeel probeert te overtuigen, blijft haar angst dat zij te gewoontjes voor hem is overheersen.

Wanneer Gianluca’s jeugdliefde, de bloedmooie Gina, haar entree in het verhaal maakt, ziet twijfelkont Anneloes direct weer allerlei beren op de weg. En dan helpt het natuurlijk niet mee dat je zonder goed internet of mobiel bereik verstoken bent van contact met je beste vriendinnen om stoom af te blazen. Enerzijds zou je haar om haar eeuwige twijfel af en toe door elkaar willen schudden, maar anderzijds begrijp je haar wel. Wie zou er nog vol zelfvertrouwen in het leven staan na voor de gek te zijn gehouden door een oervervelende, vreemdgaande ex en het hebben van een moeder die alleen maar kritiek heeft op alles wat je doet?

Oudshoorn heeft met Anneloes een leuk personage gecreëerd waarin veel lezers zich zullen herkennen, met (vrouwen)vriendschappen door dik en dun, onzekerheid over je lichaam, onzekerheid in de liefde en ouders die het misschien niet altijd eens zijn met jouw keuzes. Heeft niet iedereen wel iets van de onzekere Anneloes in zich? Het maakt haar vooral menselijk. Die menselijkheid zie je terug in haar wens om de B&B ook voor andere doeleinden te gebruiken dan louter als luxueus vakantieverblijf. Het is mooi om te lezen dat ze hiermee tegelijkertijd eer bewijst aan de droom van Liz, die het zelf helaas niet meer heeft kunnen waarmaken. Gianluca is misschien een beetje te mooi om waar te zijn, maar hij vervult met verve de rol van de prins op het witte paard, die het sprookje van Anneloes compleet maakt in de afsluiter van de trilogie.

Want natuurlijk eindigt het verhaal in een happy end, en wat voor een! De echte feelgoodliefhebber zal smullen van de romantiek die er van het originele sluitstuk, waarin we alle bekenden uit de eerste twee delen terugzien, afspat. Meer feelgood kan het niet worden!