Openhartig dagboek vol emotie en zelfbezinning

In De geboorte van een oma lezen we hoe Rita Spijker toeleeft naar de geboorte van haar kleinkind. Vanaf het moment dat haar dochter vertelt dat ze zwanger is, telt ze de weken naar de bevalling af en maakt ze ons deelgenoot van haar leven. Een leven waarin ze de betekenis van het oma worden verkent en ze in haar nieuwe rol groeit: van embryoma naar oma.

Het feit dat ze oma wordt maakt veel in haar los. In een bijna staccato schrijfstijl met korte, krachtige zinnen deelt Spijker openhartig haar leven met als rode draad de zwangerschap van haar dochter. Als in een dagboek beschrijft zij het leven van alledag waarin emotie, humor, liefde en angst elkaar afwisselen. Het is vooral een boek over zelfbezinning en het (her)vinden van haarzelf in de nieuwe rol van oma. Het is bijna voyeuristisch om van zo dichtbij het proces van de ingrijpende verandering in haar leven op deze manier te mogen volgen.

Zij maakt zich vooral zorgen of de zwangerschap en straks de bevalling wel voorspoedig zullen verlopen. Rita’s tweede kindje is namelijk kort na de geboorte komen te overlijden en met deze emotionele ervaring in het achterhoofd is haar angst heel goed te begrijpen en het besef dat er iets mis kan gaan is steeds op de achtergrond aanwezig.

Naast de innige relatie met haar man Rob en haar dochter en schoonzoon, spelen ook haar vriendinnen een belangrijke rol in haar leven. Zusters, zoals zij ze noemt, die elkaar steunen in voor en tegenspoed, bij ziekte, dood en nieuw leven: vriendinnen voor het leven.

Behalve dat haar leven verandert, verandert ook de wereld om haar heen en haar eigen kijk op die wereld. Zo wordt het bos waar ze al jaren op uitkijkt van de ene op de andere dag met de grond gelijk gemaakt. Tot haar eigen verbazing verdwijnt haar weerzin over deze zinloze vernietiging van natuur en ervaart ze het gaandeweg als iets spannends waar nieuw leven een kans krijgt. Haar doel wordt het alledaagse op te merken en het diepte en zeggingskracht te geven en de wereld die achter de gewone dagelijkse werkelijkheid schuilt te ervaren als mysterieus en bezield. Waarnemen als een pasgeborene is wat ze beoogt.

Zonder moeilijke woorden te gebruiken zijn de zinnen diep en geven je stof tot nadenken. Mooi hoe ze beschrijft dat haar dochter met het zelf moeder worden voorgoed zal overstappen naar een eigen drie-eenheid, waardoor haar plaats en die van haar man zal opschuiven naar achteren naast de andere grootouders. Ze noemt het de kringloop van het leven: beginnen als dochter en kleindochter, eindigen als moeder, grootmoeder en misschien zelfs overgrootmoeder.

Met De geboorte van een oma heeft Spijker een intrigerend kijkje in haar leven gegeven. Liefdevol, beschouwend en verwonderd over het nieuwe leven dat op de wereld komt. Een reis door haar belevingswereld die ook als je geen oma wordt het lezen waard is.