Lezersrecensie
Liefde, vriendschap en drama: het heeft het allemaal
Ondanks dat het arbeidersgezin waarin ze opgroeit liefdevol is, voelt de intelligente Anne zich daar nooit op haar plaats. Als haar moeder haar aanmoedigt om eens uit te gaan in plaats van altijd met haar neus in de boeken te zitten, besluit ze op een zaterdagavond naar de plaatselijke discotheek ‘Dancenight’ te gaan. Daar ontmoet ze Daphne Johanson en haar oudere broers Frederik en Werther. Er ontstaat een innige vriendschap tussen Anne en Daphne en Anne voelt zich al snel thuis bij de welgestelde, ontwikkelde Johansons. Met name de in zichzelf gekeerde Werther neemt al snel een speciaal plekje in Anne’s hart in. De vriendschap tussen Anne en de drie Johansons komt echter meer en meer onder druk te staan en eindigt zelfs tenslotte abrupt door een dramatische gebeurtenis. Dertig jaar later komen De Johansons en Anne weer met elkaar in contact en de vraag is of ze elkaar kunnen vergeven of dat de dramatische gebeurtenis voor altijd tussen hen in zal blijven staan.
Het eerste wat opvalt is de smaakvolle cover, met de muzieknoten in de boekband gedrukt. In het boek zelf komen de muzieknoten weer terug tussen de verschillende hoofdstukken. Echt een boek waar je oog direct opvalt als het in de boekhandel ligt. En daar blijft het gelukkig niet bij, want het verhaal zelf is wederom van hoogstaande kwaliteit. De schrijfstijl van Carla spreekt aan met mooie metaforen zoals: "Ze visualiseert zijn woordenstroom als een langgerekt stuk kauwgom dat hij omzichtig uit zijn mond trekt". En deze is ook prachtig: "Alzheimer is een knaagdier dat aan je fundamenten van je huis vreet".
Het verhaal speelt zich af in twee tijdsperioden: begin/midden jaren ’80 en 30 jaar later in 2015 vanuit verschillende perspectieven gezien. Door de wisseling van perspectief tussen zowel Anne, Daphne, Werther als Frederik kom je langzaam maar zeker te weten wat er 30 jaar geleden gebeurd is en wat er uiteindelijk terecht gekomen is van hun toekomstdromen, verwachtingen en ambities. Dezelfde perspectiefwisseling zorgt er ook voor dat je je vanuit vier verschillende visies te weten komt wat er op die fatale dag is gebeurd, of tenminste zoals zij het zelf geïnterpreteerd hebben. Maar klopt de interpretatie wel met de werkelijkheid? Want soms is iets niet wat het in eerste instantie lijkt te zijn.
Het gedeelte wat over de jaren ’80 gaat leest als een ‘coming-of-age’ roman, waarin Anne en De Johansons van jeugd naar volwassenheid groeien. Een ontwikkeling die gepaard gaat met onzekerheden, jaloezie, teleurstellingen, verwachtingen, vallen en opstaan. Maar ook met de verfrissende onbezonnenheid die je hebt als je jong bent en nog een heel leven voor je hebt. In het gedeelte wat in het heden speelt zijn de hoofdpersonen inmiddels vijftigers en wordt duidelijk wat er van al deze verwachtingen en toekomstdromen terecht is gekomen na de dramatische gebeurtenis en ze ieder op hun eigen manier verder zijn gegaan met hun leven.
Kortom, een heel mooie roman. Liefde, vriendschap, verstoorde relaties en drama: het heeft het allemaal en ook nog eens heel geloofwaardig beschreven. Zowel vanuit de jeugd als vanuit de volwassenheid van de hoofdpersonen gezien. Een boek waar ik van begin tot eind van heb genoten. Deze komt echt op mijn lijstje van favorieten.
Het eerste wat opvalt is de smaakvolle cover, met de muzieknoten in de boekband gedrukt. In het boek zelf komen de muzieknoten weer terug tussen de verschillende hoofdstukken. Echt een boek waar je oog direct opvalt als het in de boekhandel ligt. En daar blijft het gelukkig niet bij, want het verhaal zelf is wederom van hoogstaande kwaliteit. De schrijfstijl van Carla spreekt aan met mooie metaforen zoals: "Ze visualiseert zijn woordenstroom als een langgerekt stuk kauwgom dat hij omzichtig uit zijn mond trekt". En deze is ook prachtig: "Alzheimer is een knaagdier dat aan je fundamenten van je huis vreet".
Het verhaal speelt zich af in twee tijdsperioden: begin/midden jaren ’80 en 30 jaar later in 2015 vanuit verschillende perspectieven gezien. Door de wisseling van perspectief tussen zowel Anne, Daphne, Werther als Frederik kom je langzaam maar zeker te weten wat er 30 jaar geleden gebeurd is en wat er uiteindelijk terecht gekomen is van hun toekomstdromen, verwachtingen en ambities. Dezelfde perspectiefwisseling zorgt er ook voor dat je je vanuit vier verschillende visies te weten komt wat er op die fatale dag is gebeurd, of tenminste zoals zij het zelf geïnterpreteerd hebben. Maar klopt de interpretatie wel met de werkelijkheid? Want soms is iets niet wat het in eerste instantie lijkt te zijn.
Het gedeelte wat over de jaren ’80 gaat leest als een ‘coming-of-age’ roman, waarin Anne en De Johansons van jeugd naar volwassenheid groeien. Een ontwikkeling die gepaard gaat met onzekerheden, jaloezie, teleurstellingen, verwachtingen, vallen en opstaan. Maar ook met de verfrissende onbezonnenheid die je hebt als je jong bent en nog een heel leven voor je hebt. In het gedeelte wat in het heden speelt zijn de hoofdpersonen inmiddels vijftigers en wordt duidelijk wat er van al deze verwachtingen en toekomstdromen terecht is gekomen na de dramatische gebeurtenis en ze ieder op hun eigen manier verder zijn gegaan met hun leven.
Kortom, een heel mooie roman. Liefde, vriendschap, verstoorde relaties en drama: het heeft het allemaal en ook nog eens heel geloofwaardig beschreven. Zowel vanuit de jeugd als vanuit de volwassenheid van de hoofdpersonen gezien. Een boek waar ik van begin tot eind van heb genoten. Deze komt echt op mijn lijstje van favorieten.
1
Reageer op deze recensie