Avontuurlijke roadtrip naar volwassenheid

Hoewel de Amerikaanse Valerie Fraser Luesse al vier boeken op haar naam heeft staan is De kaart naar ons eiland het eerste boek dat, in de vertaling van Jaap Slingerland, in het Nederlands is uitgegeven.

Hoofdpersoon in De kaart naar ons eiland, dat zich afspeelt net na de Tweede Wereldoorlog, is de vijftienjarige Peyton Cabot. Na een tragisch ongeval van zijn door de oorlog gebroken vader Marshall doet zijn oom Julian er alles aan om het beheer van het familiekapitaal in handen te krijgen. Door verdriet overmand spoort Peytons moeder Kate hem aan om dezelfde fietstocht te maken die zijn vader jaren geleden fietste. Een tocht die hem van St. Augustine langs de kust van de Atlantische Oceaan naar Key West brengt. De plaats waar Lisa, het meisje op wie hij dolverliefd is, door haar familie naartoe gestuurd is. Tijdens deze reis leert hij niet alleen zijn vader beter kennen, maar vooral zichzelf.

Het boek is zowel een roadtrip als een coming-of-age en liefdesroman in een. In een vlotte en tot de verbeelding sprekende schrijfstijl vol sfeertekening neemt de auteur je mee op reis door een deel van Florida. Door de open blik van de ogen van de vijftienjarige Peyton beleef je zijn roadtrip. Zijn onbevangenheid in de manier waarop hij zich in het avontuur stort en zijn vertrouwen in de goedheid van de mensheid is hartverwarmend. Terwijl hij van de ene bijzondere ontmoeting naar de andere fietst doet hij vriendschappen voor het leven op. Terwijl hij de pedalen rond trapt zie je hem al fietsend naar volwassenheid groeien en plannen maken voor zijn toekomst. Zijn verhaallijn is, ondanks de levenslessen die hij opdoet, vooral avontuurlijk en vermakelijk.
Voor de serieuzere noot zorgt de tweede verhaallijn, waarin Kate haar verdriet een plaats probeert te geven door terug te kijken op haar leven met Marshall, de liefde van haar leven. Een rouwproces dat gelijke tred houdt met de groei die Peyton doormaakt. Door de wisseling van perspectief volg je niet alleen Kate en Peyton, maar krijg je vooral een compleet beeld van Marshall als personage en leer je hem kennen als de man die hij was in de periode voor de oorlog toen de drank nog niet alles kapot gemaakt had.

Terwijl Peyton van het ene mooie avontuur naar het andere peddelt, ontmoet hij mensen die zijn vader ook heeft ontmoet, eet en overnacht hij op plaatsen waar hij de aanwezigheid van zijn vader terugvindt en wordt een familiegeheim geopenbaard. De belangrijkste levensles die Peyton ondertussen leert is dat je niet het pad van iemand anders moet volgen, zoals hij het pad van zijn vader, maar dat je onderweg je eigen route moet uitstippelen. Een les die je iedereen wel zou willen meegeven. Misschien zijn zijn avonturen ongeloofwaardig en te veel ‘wie goed doet, goed ontmoet’, maar het is allemaal zo natuurlijk in het verhaal gebracht dat je er helemaal in mee gaat, zelfs als hij tussen de bedrijven door twee jonge kinderen redt van een armzalig bestaan.
De kleurrijke personages en de tot de verbeelding sprekende avonturen houden het verhaal, ondanks zwaardere thema’s als rouw, luchtig en afwisselend, waardoor De kaart naar ons eiland vooral een avontuurlijke roadtrip naar volwassenheid is om met volle teugen van te genieten.