Intrigerende en zeker geen standaard feelgood roman

Dit nieuwste boek van Elly Koster is totaal anders dan de boeken die we van Elly gewend zijn. En dat heeft niet alleen met de locatie te maken (voor De Kleur van Liefde heeft ze gekozen voor het Drentse Diever in plaats van Scandinavië) maar veel meer met de inhoudelijke kant. Dat is voor de fans van Elly’s werk misschien wel even wennen, want het is zeker geen standaard feelgood roman.
Natuurlijk is er volop ruimte voor emotie, liefde en zelfs wat ondeugende seks, maar in De Kleur van Liefde komt er nog veel meer aan bod wat in de eerdere romans van Elly nooit voorbij is gekomen. Wat verder opvalt is dat Elly goed bekend moet zijn in en rond Diever, want haar beschrijvingen van de verschillende locaties die herinneren aan de tweede wereldoorlog kloppen en zijn daar ook daadwerkelijk terug te vinden. Een geschiedenis die trouwens mooi wordt verwerkt in het verhaal, zonder dat het te zwaar wordt.

Hoofdpersoon in De Kleur van Liefde is soapactrice Linde Molegraaf. Als ze plotseling uit de serie wordt geschreven, trekt ze zich terug in haar huis in Diever en beraadt ze zich op haar toekomst. Hoewel ze zo nu en dan een auditie doet ligt het werk helaas niet voor het opscheppen. Maar vervelen doet ze zich allerminst en hoewel ze geen vaste relatie heeft, heeft ze in Tobias een tuinman ‘met benefits’ gevonden. Want behalve dat hij haar tuin op orde houdt, houdt hij ook haar seksleven op peil: spannend en zonder verplichtingen; vrijheid, blijheid. Maar als Linde tijdens een van haar omzwervingen in de Drentse natuur de Canadese acteur Ethan ontmoet, die zich voorbereidt op een rol in een film over de Tweede Wereldoorlog, en ze hopeloos verliefd op hem wordt, verandert haar leven. Als Tobias haar dan ook nog een streek levert met haar beste vriendin zet ze hem rigoureus aan de kant en gaat ze helemaal voor Ethan.

Natuurlijk is de prettige schrijfstijl van Elly onveranderd en is er voldoende ruimte voor romantiek en zelfontplooiing van de hoofdrolspeelster maar in De Kleur van Liefde is er een grote rol, om maar even in het jargon te blijven, weggelegd voor mystiek. Als Linde door de bossen en over de heide van Diever struint, gebeuren er tal van vreemde dingen, waar ze de vinger niet achter kan krijgen. En waarom is Ethan bijna ongrijpbaar, terwijl ze toch zoveel liefdevolle momenten met hem beleeft. Momenten die Elly trouwens prachtig en vaak ook ontroerend beschrijft. Linde wil Ethan zo graag voorstellen aan haar vrienden tijdens haar verjaardag, maar dan komt hij gewoon niet opdagen. Tijdens het lezen begin je te beseffen dat er wellicht meer is tussen hemel en aarde. Als je daar voor open staat en je je niet door het mystieke gehalte laat weerhouden, dan zal je zeker niet teleurgesteld worden en wederom genieten van de heerlijke schrijfstijl van Elly.