Niet het beste deel maar nog steeds een dikke voldoende

In De legende van de vuurberg, het laatste deel in de ‘Rata Station’-trilogie van Sarah Lark, gaat het verhaal verder met de volgende generatie. De hoofdpersonen in dit deel zijn Robin, Aroha en March. We stappen hun wereld binnen als het augustus 1880 is en maken zo’n negen jaar deel uit van hun leven; een periode waarin zij keuzes maken die bepalend zijn voor de rest van hun leven.

Aroha heeft een gelukkige jeugd te midden van de Maori kinderen in de school die haar moeder Linda en stiefvader Franz Lange runnen. Als ze betrokken is bij een groot treinongeluk, met dramatische gevolgen, stort haar wereld in. Haar ouders sturen haar naar Rata Station om daar in alle rust te genezen en het leven weer op te pakken. Op Rata Station hernieuwen we de kennismaking met de dromerige Robin, de jonge zoon van Cat en Chris, en March, de dochter van Mara en Te Ori, Mara’s kwelgeest uit het tweede deel. Uiteraard komen ook de andere personages uit de eerste twee delen voorbij, maar hun rol in het verhaal is bijna te verwaarlozen. Er komen nog meer oude bekenden voorbij, waarvan de oudere generatie ze liever zag gaan dan komen.

Aroha, March en Robin zijn drie totaal verschillende personages. March ziet er betoverend uit en ze is daarbij uitermate intelligent. Ze staat haar mannetje in de door mannen gedomineerde zakenwereld en ontpopt zich als een keiharde zakenvrouw, voor wie winst maken, over de rug van de arbeiders, het belangrijkste in haar leven wordt. Robin voelt zich doodongelukkig op Rata Station en zijn grootste droom is om een succesvol acteur te worden. Aroha is vastbesloten om nooit meer een relatie aan te gaan, omdat zij ervan overtuigd is dat zij ongeluk brengt. Niet zo’n rare gedachte als je leest wat haar in haar jonge leven is overkomen. Als de drie jongeren hun eigen weg kiezen, scheiden hun wegen zich. March vertrekt om als assistent bedrijfsleider te gaan werken in een fabriek. Aroha volgt een taalopleiding en gaat bij de Maori als gids aan de slag bij de Pink en White Terraces nabij Mount Tarawera, terwijl Robin er alles aan gelegen is om zijn acteursdroom uit te laten komen en met de noorderzon vertrekt om zich aan te sluiten bij een louche theatergezelschap.

Elk deel van de trilogie heeft zijn eigen historische achtergrond. In dit derde deel is dat de opkomende industrialisatie, de erbarmelijke leefomstandigheden van fabrieksarbeiders en, terugkerend element in alle boeken, de tenenkrommende manier waarop de Maori worden behandeld. Wat racisme betreft krijgen de Maori gezelschap van Chinese werknemers, die voor een habbekrats in de fabrieken te werk worden gesteld en zo de agressie van de fabrieksarbeiders over zich afroepen. Ook de natuur laat van zich spreken door een verwoestende vulkaanuitbarsting met desastreuze gevolgen.

In vergelijking tot de eerste twee delen, spreekt het verhaal, met uitzondering van dat van Aroha, minder tot de verbeelding. Dat komt waarschijnlijk door de persoonlijkheid van zowel March als Robin. Vooral Robin is een besluiteloze, slappe persoonlijkheid die zich van alles voorneemt, maar nooit doorpakt en actie neemt. Al lezende groeit je irritatie om zijn gedrag en zou je hem wel een schop onder zijn gat willen geven. De manier waarop zijn leven verloopt is wat al te toevallig om echt geloofwaardig te zijn. March, als keiharde zakenvrouw, is iets te voorspelbaar en in haar gedrag is ze een kopie van haar grootmoeder Jane. Aroha is eigenlijk de enige met wie je oprecht meeleeft en voor wie je hoopt dat zij het geluk zal vinden.

Ondanks dat niet alles even geloofwaardig is, staat de prettige schrijfstijl met vloeiende zinnen van Sarah Lark buiten kijf. Ook de verweving van non-fictie met fictie en de perspectiefwisseling tussen Robin, Aroha en March maakt het verhaal interessant genoeg om door te blijven lezen. Het is misschien niet het beste deel uit de serie, maar door het laten terugkeren van personages uit de eerdere delen en die op een verrassende manier onderdeel te maken van het leven van de jongste generatie heeft ze met De Legende van de Vuurberg de ‘Rata Station’-trilogie tot een mooi einde gebracht.