Rasechte 'beach read' voor een feelgood vakantiegevoel

De publicatie van Dromen van Italië van Nicky Pellegrino (1964) had op geen beter tijdstip kunnen komen. Het is een rasechte ‘beach read’ waar je een zomers gevoel van krijgt en dat je een feelgood vakantiegevoel bezorgt. Dat de Britse, in Nieuw-Zeeland wonende Pellegrino dol is op het land waar haar Italiaanse roots liggen, is in de roman duidelijk te merken. Het is op afstand genieten van alles wat de streek rond het zuid-Italiaanse Bari biedt: de trulli, de natuur, een pittoresk bergdorpje en vooral het overheerlijke eten, waarvan het water je in de mond loopt als Pellegrino de maaltijden beschrijft die de personages voorgeschoteld krijgen.

Het verhaal, in de vertaling van Jolanda te Lindert, begint als Salvio Valentini, de jonge burgemeester van het Italiaanse bergdorpje Montenello, samen met zijn assistent Augusto besluit om enkele leegstaande historische gebouwen te koop aan te bieden voor slechts € 1,-. De enige voorwaarde is dat de kopers het binnen drie jaar renoveren en bereid zijn een belangrijke rol te gaan spelen in het kleine en vriendelijke dorp. Doel is om het deels verlaten dorpje weer tot leven te brengen.

Als de wervende advertentie viraal gaat, komen de reacties bij duizenden binnen, waarvan er drie de meeste indruk maken. Als eerste de onlangs gescheiden Mimi, die dit als dé kans ziet om nu eens haar eigen besluiten te nemen en niet in het verleden te blijven hangen. Ook de Australische Edward – die samen met zijn partner Gino een bijna gezapig leven leidt – ziet zo’n stap wel zitten, temeer omdat Montenello het geboortedorp van Gino’s ouders is. De keuze valt op hem omdat hij samen met Gino garant staat voor diversiteit in het dorpsleven. Als laatste wordt de Londense Elise gekozen. Ze probeert om samen met haar vriend Richard een huis te kopen, maar heeft niet de financiën om dat in Londen te realiseren. Ze ziet het als de kans van haar leven om eindelijk de dromen die ze al zo lang koestert uit te laten komen, ook al kan dit haar relatie met Richard kosten. En dan is daar nog de leegstaande pasticceria, die opeens weer de belangstelling trekt van de lang geleden vertrokken eigenaars; een ontwikkeling die Augusto met gemengde gevoelens ontvangt.

Het verhaal wordt verteld vanuit de perspectieven van de nieuwe kopers en burgemeester Salvio. De rode draad die door het leven van alle personages loopt, is dat ze toe zijn aan een nieuwe stap in hun leven en het aandurven om een behoorlijk rigoureus besluit te nemen om dat te realiseren. Hoewel de verschillende personages flink wat ontwikkeling doormaken, is het vooral een luchtig verhaal dat zorgt voor een goede portie feelgood. Terwijl je je afvraagt welk geheim Augusto al jaren verborgen houdt en of de geruchten van een vloek misschien nog roet in het eten kunnen gooien, brengt donna Carmela, de moeder van Salvio, als matchmaker de juiste mensen met elkaar in contact. Nieuwe liefdes en vriendschappen ontstaan, geheimen worden geopenbaard en het dorpje komt door de komst van de nieuwe bewoners langzaam weer tot leven. Missie geslaagd!

De verhaallijn is misschien voorspelbaar, maar dat zal je als lezer een worst zijn. Het 'la bella vita'-gevoel overheerst en zorgt ervoor dat je samen met de hoofdpersonen door het bergdorpje slentert, smult van de heerlijke maaltijden zonder een grammetje aan te komen en de vervallen huizen renoveert zonder dat je er ook maar een vinger naar uit hoeft te steken. Het is een onbezorgde 'Ik vertrek'-ervaring vanuit je eigen luie stoel. Nu het echte reizen beperkt is omdat Covid-19 over de wereld raast, is Dromen van Italië  de logische tweede keuze om je met een schaal olijven, een stuk lekkere Italiaanse kaas en een glas Prosecco binnen handbereik alsnog in Italiaanse sferen te brengen. Viva la vita, viva Italia!