Oppervlakkig uitgewerkte feelgood mist diepgang en emotie
De Amerikaanse Aimie K. Runyan schrijft historische romans waarin sterke vrouwen de hoofdrol spelen. Dat is ook in Een bakkerij in Parijs het geval, waarin je kennismaakt met twee vrouwen in twee verschillende tijdlijnen. De geschiedenis van de bakkerij en het feit dat beide vrouwen te kampen hebben (gehad) met een oorlogssituatie die hun leven heeft beïnvloed spelen een verbindende rol. Caecile de Hoog en Lara Visser verzorgden samen de vertaling.
'Wellicht is het gemis van bloemrijker en meer tot de verbeelding sprekend taalgebruik de reden dat diepgang en emoties ver te zoeken zijn.' – recensent Helma
In 1870 leeft Lisette Vigneua in luxe. Omdat haar kille moeder haar amper ziet staan, zoekt ze haar heil in de keuken waar kokkin Nanette de scepter zwaait en haar omringt met de liefde die ze niet van haar moeder ontvangt. Daar leert ze spelenderwijs alle kneepjes van het bakken en koken. Terwijl Parijs belegerd wordt door de Pruisen, zorgen opstandige arbeiders voor nog meer onrust. Als Lisette de jonge revolutionair Théodore Fournier ontmoet valt ze als een blok voor hem. Als uithuwelijking op de loer ligt, besluit ze haar hart te volgen en geeft ze haar luxe leven op voor een onzeker en armoedig bestaan aan de zijde van Théodore.
In 1946 maak je kennis met de negentienjarige Micheline Chartier. Nadat haar vader gesneuveld en haar moeder spoorloos verdwenen is, heeft ze de zorg voor haar twee zusjes op zich genomen. Als hun enige inkomstenbron met het vertrek van de huurders van het onder hun appartement liggende restaurant wegvalt, besluit Micheline de van oorsprong bakkerij weer in ere te herstellen. Het bakdagboek van haar overgrootmoeder Lisette voorziet haar van de broodnodige recepten, Lisettes leven en de geschiedenis van de bakkerij. Als je van bakken houdt kun je je hart ophalen, want de recepten uit het bakdagboek, die als overgang tussen de twee verhaallijnen dienen, doen je watertanden en nodigen uit om zelf in de keuken aan de slag te gaan.
Het verhaal wisselt tussen het perspectief van Micheline en Lisette in een simpele, gemakkelijk te lezen schrijfstijl. Wellicht is het gemis van bloemrijker en meer tot de verbeelding sprekend taalgebruik de reden dat diepgang en emoties ver te zoeken zijn. Als lezer voel je je bijna geen enkel moment diep betrokken bij de hoofdpersonen en de gebeurtenissen. Dat is jammer, want de problemen waar de twee vrouwen mee te maken krijgen verdienen zoveel meer. Runyan beschrijft tal van momenten die zich bij uitstek lenen voor emotie en diepgang, en het is een gemis dat ze die niet anders dan oppervlakkig heeft weten uit te werken. Jammer genoeg is dat ook voor de potentiële karakterontwikkeling van haar personages amper gelukt.
In het fictionele deel laat de auteur op het gebied van geloofwaardigheid flink wat steken vallen. Het besluit van de in luxe opgegroeide Lisette om na slechts enkele ontmoetingen in armoede samen te gaan wonen met Théodore en zich in de revolutie te storten, is hiervan het meest in het oog springende voorbeeld. Verder is het volstrekt ongeloofwaardig dat nooit ook maar iemand heeft gerept over de reden van de verdwijning van Michelines moeder.
Ondanks dat de opbouw gedegen is, voelt de eindplot wat afgeraffeld aan wanneer Runyan de open eindjes aan elkaar knoopt en de beide vrouwen in sneltreinvaart richting hun happy end stuurt.
Positief is dat Runyan erin geslaagd is om feiten en fictie verdienstelijk met elkaar te verweven. Vooral de feitelijke geschiedenis uit de verhaallijn die zich in 1870 afspeelt, is uitermate interessant. Al lezende begrijp je volkomen waarom de arbeiders in opstand komen tegen de overheersing van de gevestigde orde. Terwijl zij hongerig en in armoe de belegering van de Pruisen moeten doorstaan, leeft de gevestigde orde in luxe verder en eet er geen hap minder om. Het bloedig neerslaan van die revolutionaire opstand is gruwelijk en is het enige moment dat je als lezer die broodnodige emotie voelt. Helaas weegt dit positieve punt niet op tegen de minpunten waardoor Een bakkerij in Parijs op geen enkel moment boven middelmatigheid uitstijgt.
Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!
Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een smakelijk boek' en 'Lees een jong boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.
Reageer op deze recensie