Geslaagd ‘volwassen’ feelgood debuut

Dumpen, die man! Dat is het eerste wat in je hoofd opkomt als je het eerste hoofdstuk van Glossy Boerin hebt gelezen. Gelukkig denkt hoofdpersoon Cat er net zo over nadat ze haar vriend, soapy Mark, heeft betrapt met haar stagiaire, notabene in haar eigen kantoor. En alsof dat nog geen narigheid genoeg is, stort haar wereld nog verder in als ze geconfronteerd wordt met ernstige zieke dierbaren, Alzheimer en sterfgevallen.

Er zit dus wel iets meer diepgang in dan de gezellige cover in combinatie met de titel, die een onvervalste chicklit voorspelt, doet vermoeden. Een betere blik op de voorkant leert trouwens dat het hier gaat om een Farm Lit. Een wat? Even Farm Lit googlen leert dat in dit feelgoodgenre de heldin haar snelle stadse leven verruilt voor een idyllisch/idealistisch bestaan op het platteland en daar de man van haar dromen vindt terwijl ze bijvoorbeeld rondtoert op de tractor. Een voor mij nog onbekend genre binnen feelgood dat in Amerika en Canada al razend populair is. En Glossy Boerin past hier inderdaad naadloos in. Want nadat ze haar vriend betrapt heeft en het eerste sterfgeval zich heeft aangediend, besluit Cat zich te vestigen op het platteland op de oude schapenboerderij van haar oma, waar ze dierbare jeugdherinneringen aan heeft. Maar dat blijkt toch een stuk minder idyllisch te zijn dan zij had verwacht. Maar ondanks alle malaise blijft het verhaal toch lichtvoetig en gelukkig komt, uiteraard, ook de romantiek nog om de hoek kijken. Daarvoor moet ze natuurlijk wel die mediageile, ontrouwe vriend van haar definitief zien te dumpen. En dat is nog best lastig, want hij doet er alles aan om maar in de publiciteit te komen en schroomt er niet voor om Cat hiervoor te misbruiken. En Cat’s moeder heeft daar ook een handje van. Ze zijn natuurlijk wel een beetje over ‘the top’ maar geven toch het onechte sfeertje waarin alles draait om zien en gezien worden, goed weer. En Maureen kan hierbij natuurlijk uit eigen ervaring putten, want ze heeft zelf in dit wereldje rondgelopen. Grappig is de kleine knipoog naar Sonja Bakker en een piepklein rolletje voor society fotograaf Edwin Smulders.

Maureen heeft haar sporen als schrijfster van kinderboeken inmiddels al verdiend maar een boek voor volwassenen schrijven vergt toch een andere schrijfstijl. En daar is ze met Glossy Boerin prima in geslaagd. Het is passend binnen het genre: niet te ingewikkeld, soms verdrietig, soms grappig en op het laatst toch nog een happy end. Wat wil je nog meer? Al met al dus een geslaagd ‘volwassen’ debuut.