Een heerlijk weglezend vervolg op 'De Verloren Zoon'

Thea Zoeteman-Meulstee verstaat de kunst om de in haar bekende plezierige schrijfstijl een wederom mooie familieroman te schrijven die je vanaf pagina één het verhaal intrekt en die blijft boeien tot de laatste bladzijde. Haar oog voor het leven van alledag, met goede en slechte dagen, is ook in Het Erfdeel weer geloofwaardig en zeer herkenbaar omschreven. Mensen zoals jij en ik: ieder met hun eigen eigenaardigheden en problemen, maar ook plezier in het leven. In Het Erfdeel gaat het verhaal verder waar De Verloren Zoon eindigde en nemen we opnieuw een kijkje in de levens van hoofdpersonen Amanda, Marten en de rest van de familie Van Meliskerke. Ook als je De Verloren Zoon niet gelezen hebt is het verhaal goed te volgen, omdat het wel en wee uit het eerste boek in een notendop terugkomt in de mijmeringen van zowel Marten als Amanda.  

Marten woont en werkt inmiddels weer op de boerderij van zijn ouders, nadat zijn vader hem in De Verloren Zoon heeft vergeven voor de verkeerde keuzes die hij in het verleden gemaakt heeft. Dat Amanda een grote rol in de toenadering van vader Van Meliskerke tot zijn zoon heeft gespeeld weet Marten niet. Hij is nog steeds stapelverliefd op haar, maar is ervan overtuigd dat hij mede gezien zijn losbandige verleden geen enkele kans bij haar maakt. En Amanda is nog steeds gelukkig met Freek, of beginnen in hun relatie de tegengestelde karakters toch ook hun tol te eisen? Zullen Marten en Amanda uiteindelijk toch voor elkaar kiezen of blijken Martens verleden en Amanda’s relatie met Freek daar toch een stokje voor te steken?  

Zoals misschien bekend vindt de auteur het belangrijk om de lezer in haar romans iets uit de Bijbel mee te geven. Terwijl er in De Verloren Zoon een rechtstreekse verwijzing naar de Bijbelse tekst Lucas 15 staat, is dat in Het Erfdeel minder expliciet. Dit verhaal staat iets meer in het teken van zelfvergiffenis en vrede zoeken met jezelf. Het is in het geheel ook iets luchtiger van aard dan het eerste boek, hoewel zwaardere onderwerpen als een veel te vroege dood en stalken niet geschuwd worden. Daarnaast is er gelukkig ook volop ruimte voor nieuw leven, geluk en vertrouwen in de toekomst en in elkaar.  

Het Erfdeel is een mooi afgerond geheel, maar toch overheerst het gevoel dat het verhaal van Amanda, Marten en de familie Van Meliskerke nog steeds niet helemaal verteld is. Een eventueel vervolg zal voor de fans van deze serie waarschijnlijk met open armen worden ontvangen.  

Wederom een aanrader voor wie houdt van een mooie familieroman met Bijbelse waarden. Ook hier geldt, net als voor De Verloren Zoon, dat het wellicht minder geschikt is voor lezers die niets met het geloof hebben.