Passievolle roman over een destructieve liefde

Toen Lucinda Riley’s uitgever haar naar aanleiding van het grote succes van De zeven zussen vroeg naar haar ‘backlist’, stuitte ze onder andere op het verhaal dat in 1996 als Aria het licht zag. Hoewel ze zelf terughoudend was, reageerde de uitgever enthousiast en stelde voor om het boek opnieuw uit te geven. Omdat de verhaallijn van Roberto Rossini en Rosanna Medici, de hoofdpersonen uit Het Italiaanse meisje, er al was, kostte de herziening en bewerking haar slechts enkele weken.  

In Het Italiaanse meisje weet Rosanna het zeker als ze operastudent Roberto als elfjarig meisje voor het eerst ontmoet: ‘dit is de man waarmee ik ga trouwen’. Roberto heeft meer oog voor haar oudere zus, de beeldschone Carlotta. Hij is wel onder de indruk van Rosanna’s stem en hij voorspelt haar een grootse toekomst in de opera. Mede dankzij haar broer Luca, die haar zanglessen betaalt, lukt het haar door te breken en het armoedige Napels achter zich te laten. Het kan dan ook niet anders dan dat Roberto en Rosanna’s wegen elkaar opnieuw kruisen. De liefde van Rosanna voor hem is onverminderd en ook bij Roberto slaat de verliefdheid toe. De enige voorwaarden die Rosanna voor hun liefde stelt is dat zij de enige vrouw in zijn leven zal blijven en dat hij altijd eerlijk tegenover haar al zijn. Dat het de egocentrische ladykiller Roberto nooit zal lukken om aan deze voorwaarden te voldoen voel je op je klompen aan.

Donatella was maar vijf straten verderop en ze wachtte waarschijnlijk op zijn telefoontje. Hij had alleen maar gezelschap nodig, zei hij tegen zichzelf, dat was alles. Het gezelschap van een oude vriendin, iemand die zou begrijpen hoe verlaten hij zich voelde.

Anders dan in de meeste boeken van Riley is Het Italiaanse meisje een chronologisch verlopend verhaal. De turbulente romance van Roberto en Rosanna vormt de rode draad, maar tegelijkertijd volgen we zijdelings de niet altijd even gemakkelijke levens van Luca, Carlotta en Rosanna’s hartsvriendin Abi. Riley heeft er talent voor om je het verhaal in te trekken en je emotioneel betrokken te laten voelen bij de personages die ze opvoert. Je houdt van de onzelfzuchtige Luca, hebt medelijden met Carlotta die haar hele leven moet boeten voor een enkele misstap met ingrijpende gevolgen, verwenst Roberto en wilt Rosanna toeroepen om voor zichzelf te kiezen. Riley’s liefde voor Italië ism net als in De olijfboom, overduidelijk in de manier waarop ze het landschap en de mensen beschrijft.  

Hoewel het een liefdesverhaal is, is het allesbehalve mierzoet. In Het Italiaanse meisje wordt maar al te goed duidelijk dat liefde niet alleen maar rozengeur en maneschijn is, maar vooral egoïstisch, zelfzuchtig en zelfs destructief kan zijn. Dat het je kan vervreemden van je familie en vrienden, omdat je alleen oog hebt voor de liefde van je leven. En dat het soms beter is om, ondanks dat je zielsveel van iemand houdt, het beter is om elkaar vrij te laten en je niet te verliezen in een relatie waarin je niet meer jezelf bent. Haar inspiratie voor de emotie in de relatie van Rosanna en Roberto komt vooral voort uit het debuutoptreden van Kiri Te Kanawa in La Bohème, waarvan zij getuige was en die enorm veel indruk op haar maakte. De combinatie van muziek en drama van deze opera gaf haar een perfecte basis voor Het Italiaanse meisje.  

Is het dan alleen maar kommer en kwel? Gelukkig niet. Ondanks de voorspelbaarheid van het liefdesleven van Rosanna en Roberto blijft het verhaal gelukkig verrassend. Er gebeuren genoeg dingen die het verhaal levendig, interessant en zelfs een klein beetje spannend houden.  

Het is niet verwonderlijk dat een uitgever zoveel mogelijk uit het succes van een auteur wil halen terwijl het wachten is op een nieuwe roman. Of het verstandig is om dan werk uit het begin van iemands schrijverscarrière opnieuw uit te geven, blijft de grote vraag. Gelukkig heeft Lucinda Riley het verhaal geredigeerd met de schrijfervaring die ze in inmiddels heeft opgedaan, met als resultaat een verhaal over een gepassioneerde maar tot mislukken gedoemde liefde.  

Het wordt bijna saai om te zeggen, maar ook deze roman is wederom een ‘must read’ voor de fans van Lucinda Riley.