Spanning en bedrog in middeleeuws avontuur

LET OP: Kan spoilers over Het laatste uur bevatten (het eerste deel).  

Minette Walters (1949) is van huis uit auteur van misdaadromans. Na twaalf bestsellers geschreven te hebben, die wereldwijd 25 miljoen keer werden verkocht in 35 talen, was er tien jaar lang complete radiostilte. Tot 2018. Toen verraste ze haar grote schare fans met een heel nieuw genre: de historische avonturenroman.  

Het vallen van de nacht gaat verder waar Het laatste uur eindigde en is daarom niet als op zichzelf staand deel te lezen. Om het geheugen op te frissen start het boek met een overzicht van de plaatsen, mensen en gebeurtenissen uit Het laatste uur. De pestepidemie lijkt op zijn retour en door de acties die lady Anne heeft ondernomen, hebben de bewoners van Develish het allemaal overleefd. Ze vraagt de slaaf Thaddeus Turkell om te kijken of er meer overlevenden zijn in de hun omringende hofsteden.  

De vijf zonen van de slavenleiders, die in Het laatste uur van de vrijheid geproefd hebben, vergezellen hem graag op deze nieuwe reis. Thaddeus blijkt een geboren leider en de jongens, die onder zijn leiding in rap tempo volwassen zijn geworden, vertrouwen en volgen hem blindelings. Op verzoek van lady Anne reist hij onder de naam van Lord Athelstan, een verre neef van lady Anne. Dit om de toekomst van Develish zeker te stellen en de vrijheid van de bevolking te garanderen. Zijn doel;  de leegstaande hofstede Pedle Hinton op te eisen bij de Lord van Blandeforde. De vraag is natuurlijk of zijn gestolen identiteit wordt geloofd.  

Het verhaal wordt verteld vanuit de derde persoon, met uitzondering van de dagboekfragmenten van lady Anne, en volgt voornamelijk de avonturen van Thaddeus en zijn vijf volgelingen.  

Walters heeft Het laatste uur voornamelijk gebruikt om de personages neer te zetten, het reilen en zeilen op een hofstede in de middeleeuwen, de rol van de kerk en de hiërarchie van rangen en standen. Die introductie kan ze in Het vallen van de nacht overslaan en zich direct richten op de ontwikkeling van de hoofdpersonen. Vooral Thaddeus groeit in zijn rol als Lord Athelstan en met hem de jongens die hij op sleeptouw heeft genomen.  

Waar in het eerste boek de personages of goed of slecht waren (een middenweg leek er niet te zijn), ligt dat in dit boek genuanceerder. Mensen kunnen veranderen. De frappantste voorbeelden zijn de kwaadaardige Eleanor, de aangenomen dochter van lady Anne, en Lord Bourne, die de belastingen die hij uit naam van de koning incasseerde in zijn eigen zak liet verdwijnen. Door de goedheid die zij van Lady Anne ontvangen, ervaren ze de wereld anders en passen ze daar hun eigen gedrag op aan.  

Dat geldt echter niet voor de vertegenwoordigers van de kerk en de huichelachtige rentmeester Hugh de Courtesmain, die er alles aan doen om er zelf beter van te worden. De Courtesmain ziet in Thaddeus en lady Jane de regisseurs van zijn eigen miserabele leven en zet alles op alles om hen aan de schandpaal te nagelen.  

‘Er groeide zo’n bitterheid in Hughs hart dat hij er enkel nog maar aan kon denken haar aan de kaak te stellen als de hoer die ze was.’

Walters weet de spanning van meet af aan op te bouwen. Een bewijs dat ze haar oude stiel nog niet verleerd is. Zeker als lady Anne zich in het hol van de leeuw moet begeven om de nieuwe identiteit van Thaddeus te bevestigen, is stoppen met lezen bijna geen optie meer. Spannend is het zeker, maar of een scenario waarin een vrouw een hofstede leidt zich ook daadwerkelijk in de middeleeuwen afgespeeld zou kunnen hebben? Als vrouw had je immers weinig tot niets in te brengen.  

Terwijl je wordt meegezogen in het verhaal, kan je je daar totaal niet om bekommeren, want Het vallen van de nacht is volop genieten van een mooie en vooral spannende historische roman. Waar Het laatste uur abrupt eindigde, is Het vallen van de nacht een mooi afgerond geheel. Of zou Walters toch nog een vervolg in de pen hebben? Het verdere leven van zowel lady Anne als Thaddeus lijken daarvoor meer dan voldoende stof tot schrijven te geven.