Interessant portret van een eigenzinnige schrijfster

Tatiana de Rosnay is altijd een grote liefhebber van de schrijfster Daphne du Maurier geweest. Toen ze circa drie jaar geleden werd benaderd om een biografie over haar te schrijven was dit een kans die ze met beide handen aangreep. Manderley voor altijd is hier het mooie resultaat van. De Rosnay is letterlijk in de huid van Daphne du Maurier gekropen. Ze heeft ervoor gekozen om er geen standaard biografie van te maken, maar het leven van Du Maurier als een roman te beschrijven. Omdat ze de beschikking had over transcripten van Daphne’s dagboeken, memoires en brieven had ze een zeer persoonlijk inkijkje in het leven van Daphne. In haar persoonlijke zoektocht naar de vrouw en schrijfster Daphne du Maurier heeft ze ook, als een soort bedevaart, alle woningen waar Daphne in haar leven gewoond heeft bezocht. De beschrijving van deze bezoeken zijn opgenomen in het boek als een soort ijkpunt voor de momenten dat Daphne van de ene locatie naar de andere verhuist en ze een andere fase van haar leven ingaat.

Daphne Du Maurier was een bijzondere vrouw. In haar openbare leven was zij een liefhebbende echtgenote en moeder. Maar er was ook een andere kant aan Du Maurier. Als klein meisje wilde zij eigenlijk veel liever een jongetje zijn en bedacht ze haar alter ego Eric Avon. Een alter ego dat ook in haar latere leven op de achtergrond een rol blijft spelen. Zij hulde zich het liefst in jongenskleren. Kleding die ze ook in haar volwassen leven het liefste droeg. Zij had enkele geheime lesbische verhoudingen zowel voor als tijdens haar huwelijk.

De Rosnay schetst een beeld van een ambitieuze vrouw die, ondanks dat ze hield van haar echtgenoot en kinderen, alles liet wijken voor haar noodzaak om te schrijven. Ze beschrijft een soms ronduit egoïstische, maar ook verlegen vrouw, die zich het liefste terugtrekt uit het openbare leven en haar privéleven zoveel mogelijk afschermt. Een schrijfster pur sang met een groot oeuvre aan romans en verhalen vol psychologische spanning, soms schokkend, bitter, aanstootgevend en wars van sentimentaliteit. Haar grootste frustratie is dat ze gedurende haar hele schrijverscarrière wordt neergezet als een schrijfster van damesromans terwijl haar verhalen zoveel meer zijn. Haar leven eindigt bijna tragisch als ze de laatste negen jaar van haar leven zwaar depressief wordt en niet meer in staat is om te schrijven.

De schrijfstijl van Tatiana de Rosnay is ook in deze biografie zeer plezierig om te lezen. Het verhaal is geschreven in de tegenwoordige tijd en door Du Maurier ook gedachten mee te geven gaat ze als persoon voor de lezer leven en ontstaat een levendig en boeiend verhaal. Ook als je helemaal niets hebt met de schrijfster Daphne du Maurier is het een mooi verhaal over een eigenzinnige vrouw die haar tijd ver vooruit was. Ze hechtte er grote waarde aan dat ze haar eigen geld verdiende en financieel onafhankelijk was van haar echtgenoot.

Ondanks dat De Rosnay een grote fascinatie voor Daphne du Maurier heeft, is ze niet in de valkuil van blinde adoratie gevallen. Ze heeft een reëel beeld geschapen van de mens Du Maurier met zowel haar goede als minder goede eigenschappen, zonder daar een oordeel over te vellen. Het boek verveelt geen moment en de foto’s die in het boek zijn opgenomen complementeren het geheel.