Makkelijk lezend tussendoorboek maar geen topper

Zoe heeft spijt als haren op haar hoofd dat zij en haar echtgenoot Ed ’s ochtends met ruzie van huis zijn weggegaan. Want een kans om het goed te maken heeft ze niet meer als Ed onderweg dodelijk verongelukt. Wat volgt is een rouwproces waarin ze spijt heeft van de keuzes die ze gemaakt heeft. Centraal daarin staat haar bijna obsessieve wens om zwanger te worden, wat hun relatie zwaar onder druk heeft gezet. Als Zoe vervolgens ten val komt en in het ziekenhuis in coma ligt, ‘ontwaakt’ zij op een dag in het verleden. Zo krijgt ze de kans om een voor dat cruciale moment andere keuze te maken dan de keuze die zij in het verleden heeft gemaakt. Wat volgt is een herhaling van zetten waarin Zoe steeds op een andere dag in haar leven ontwaakt en zij telkens hoopt het tij te kunnen keren en hierdoor Ed te behoeden voor zijn dodelijk ongeval. Hoewel het lekker makkelijk wegleest, zie je de uiteindelijke plot al vanaf het begin aankomen.. Dus verrassend is het allemaal niet. De schrijfstijl is, misschien zelfs wel een beetje te, gemakkelijk. Opvallend is het gebruik van steeds dezelfde woorden voor de emoties en gevoelens van Zoe, maar misschien ligt dat wel aan de vertaling en is dit in het Engelse origineel minder het geval.

Ondanks dat het allemaal redelijk oppervlakkig blijft, leef je toch mee met Zoe en door het terugreizen in de tijd krijg je een indruk van het gezamenlijke leven van Ed en Zoe met hun hoogtepunten maar nog meer hun dieptepunten. Duidelijk is dat de behandelingen die Zoe ondergaat om zwanger te worden een grote wissel trekt op hun relatie. Maar ook de verplichte seks, de pijn als het weer niet gelukt is, haar gevoel om als vrouw tekort te schieten omdat ze niet in staat is om moeder te worden, spelen daarbij ook zeker een rol. Ook het gegeven op zich is interessant, want hebben we niet allemaal wel eens spijt van een keuze die we gemaakt hebben en als je van te voren had geweten welke consequentie die keuze uiteindelijk heeft gehad had je misschien wel een heel andere keuze gemaakt. Het is jammer dat Clare Swatman hiermee niet iets meer de diepte in is gegaan, waardoor Zoe als persoon ‘echter’ wordt. Ondanks de kritische kanttekeningen heb ik het boek toch wel met plezier gelezen. Geen topper, maar prima als tussendoorboek terwijl je lekker op je strandbedje naast het zwembad ligt en je verder nergens over hoeft na te denken.