Emotioneel begin van veelbelovende nieuwe serie

De Amerikaanse New York Times bestselling auteur Jennifer Probst heeft al een flink aantal series op haar naam staan. Met Voorbestemd, in de vertaling van Hanneke van Soest, heeft ze het eerste deel van een gloednieuwe trilogie geschreven. De ‘Lotsbestemmings’-serie volgt het wel en wee van de drie hartsvriendinnen Chiara, Malia en Tessa die samen met hun bij een verkeersongeval omgekomen vriendin Rory, het zeer succesvolle internetbedrijf Quench hebben opgericht. In Voorbestemd speelt Chiara Kennedy de hoofdrol. Vanuit haar perspectief loopt de introductie van Malia, Tessa en andere belangrijke personages op een natuurlijk manier door het verhaal.

De plotselinge dood van Rory heeft er bij iedereen diep ingehakt en als het verhaal een tijdsprong van twee jaar maakt, wordt duidelijk dat Chiara haar nog elke dag mist en dat ze boos is op weduwnaar Sebastian Ryder die na de begrafenis uit het leven van de vriendinnen is verdwenen. Als Chiara zich voor een artikel in het clubleven stort, staat ze opeens weer oog in oog met Rory’s weduwnaar. Een ontmoeting met vergaande gevolgen als hij haar redt van een opdringerige man. Vanaf dat moment zal hun leven voor altijd verbonden blijven.

Probst vertelt het verhaal vanuit zowel het perspectief van Chiara als van Sebastian. Een verteltechniek die ervoor zorgt dat je als lezer in het hoofd van de personages kruipt en hun zielenroerselen vanuit de eerste hand ervaart. Dat ze die gedachten en gevoelens niet naar elkaar uiten is bijna een voorwaarde voor het in het feelgoodgenre populaire proces van aantrekken en afstoten. Hoewel dit misschien een platgetreden pad lijkt, is niets minder waar. Door de gedachtenis aan Rory er als een rode draad doorheen te weven, slaagt Probst erin hier een emotioneel en gevoelig proces van te maken.

Dat hun wegen zich lang voordat Sebastian Rory’s grote liefde werd, al hadden gekruist is een geheim dat ze allebei nooit met iemand hebben gedeeld. Een indertijd eenmalige intense ontmoeting waarin ze elkaar als soulmate herkenden, maar elkaar desondanks hebben laten gaan, zorgt voor een extra laag in het verhaal. Het schuldgevoel van Chiara dat zij nu ‘profiteert’ van Rory’s dood om zowel zakelijk als privé in haar voetsporen te treden geeft, misschien iets te vaak als excuus voor haar twijfel opgevoerd, wel perfect weer met welke dilemma’s zij worstelt. Wat opvalt is de onevenwichtigheid in de karakterschets van Chiara. Aan de ene kant is ze een stoere, sterke vrouw die weet wat ze wil om een volgend moment door schuldgevoelens overmand huilend weg te kruipen. Wat dat betreft is de karakterisering van Sebastian veel gelijkmatiger. Zijn perspectief is minder prominent aanwezig, ondanks dat zijn rol in het verhaal minstens zo belangrijk is. Het hoe en waarom van zijn schuldgevoelens wordt door de auteur lange tijd in nevelen gehuld, waarmee ze de nieuwsgierigheid van de lezers blijft prikkelen. In combinatie met de toegankelijke schrijfstijl, waarin ze Chiara en Sebastian hun eigen ‘tone of voice’ en levensechte dialogen geeft in goed geschreven tot de verbeelding sprekende scènes, houdt Probst hiermee de aandacht van de lezer moeiteloos gevangen.

Dat Sebastian en Chiara hun happy end beleven komt natuurlijk niet als een verrassing. In een feelgood is dat ook nooit de vraag. Wat telt is de weg ernaartoe en daar heeft Probst een mooie, emotionele reis van gemaakt waarin rouw, lotsbestemming en een tweede kans op geluk de boventoon voeren.

Met Voorbestemd heeft ze de lat voor de volgende delen waarin de liefdesperikelen van Malia en Tessa aan bod komen hoog gelegd. De lezer heeft in dit eerste deel alvast mogen proeven van de warme vriendschap tussen de hartsvriendinnen en heeft misschien al mogelijke kandidaten voor hún happy end gespot. Een ding staat alvast vast: zonder slag of stoot zal het zeker niet gaan en de vraag is of Probst erin zal slagen om van hun weg daarnaar toe net zo’n mooie reis te maken.