Boeiend verhaal maar niet de beste in de serie

Let op: kan spoilers bevatten over de eerdere delen van de Zeven Zussen-reeks 

Met Zon, het zesde deel in de ‘De zeven zussen’-serie, bewandelt Lucinda Riley het inmiddels beproefde pad van twee verhaallijnen in twee verschillende tijdsperiodes. Ondanks dat de opzet telkens hetzelfde is, zorgt Riley ervoor dat de serie boeiend blijft door te kiezen voor totaal verschillende historische verhaallijnen, waarin ze fictie verweeft met feitelijke geschiedenis. Elk deel speelt zich grotendeels af op een ander continent, waardoor de achtergrond van elke zus geheel anders is.

Deze werkwijze herhaalt Riley in Zon, waar het de beurt is aan Electra om uit te zoeken waar ze vandaan komt. Haar geschiedenis vindt zijn oorsprong in het koloniale Kenia en haar verhaallijn staat grotendeels in het teken van de strijd om rassengelijkheid. Dat Riley de serie als geheel van tevoren goed heeft uitgedacht blijkt uit het feit dat ze het leven van de zussen rond 2008 situeert. Het jaar waarin Barack Obama in de race was om de eerste zwarte president van Amerika te worden en (een bescheiden) onderdeel is van het verhaal van Electra.

Het verhaal over de roots van Electra begint in 1938. Een periode waarin de dreiging van de Tweede Wereldoorlog al voelbaar is en waarin de naïeve Amerikaanse Cecily, op uitnodiging van haar peettante Kiki Preston, vertrekt naar Kenia. Daar komt ze terecht in de Happy Valley, de koloniale blanke wereld vol feesten, partijen en openlijk drugsgebruik. De personages die binnen de Happy Valley scène een rol spelen in het verhaal, hebben werkelijk bestaan en Riley is erin geslaagd om Cecily daar een fictieve, geloofwaardige rol in te laten spelen.

Cecily ontsnapt aan dit leventje door te trouwen met Bill Forsyth. Hoewel Bill niet echt geleefd heeft, is zijn personage geïnspireerd op Gilbert Colville: een blanke kolonist die goed bevriend was met de Masai en hun taal sprak. Maar hoewel Bill op goede voet staat met de Masai, is hij niet zo ruimdenkend dat hij bereid is om Stella te adopteren, een Masai baby die door Cecily als haar eigen kind wordt opgevoed. Om Stella alle kansen in het leven te geven, besluit Cecily na de oorlog terug te keren naar New York, waar je als lezer wordt ondergedompeld in het leven in Harlem en de strijd voor rassengelijkheid.

De verhaallijn van het leven van Electra is een stuk minder interessant. Van de zes zussen komt Electra als het minst sympathiek over. De eerste indruk die je van haar krijgt, is die van een egocentrische vrouw die geen oog heeft voor de mensen om haar heen. Ze is soms ronduit kwetsend, wispelturig en houdt het liefst iedereen op afstand. Ondertussen is ze doodongelukkig en heeft ze een steeds grotere hoeveelheden drank en drugs nodig om te kunnen functioneren. Als haar oma en een nieuwe personal assistant in haar leven komen, die haar met de neus op de feiten drukken, durft ze eindelijk aan zichzelf toe te geven dat ze verslaafd is.

In de afkickkliniek komt de ommekeer in haar leven als ze ontdekt dat ze met haar bekendheid en rijkdom het verschil kan maken voor mensen die minder goed bedeeld zijn in het leven. Dat gaat allemaal net iets te gemakkelijk en de ommezwaai van junk en regelrechte bitch naar kwetsbare jonge vrouw is te abrupt om helemaal geloofwaardig te zijn. Het zorgt er echter wel voor dat je het boek dichtslaat met een totaal ander gevoel over Electra dan waarmee je het verhaal begon.

Zon is niet het beste boek in de serie, maar Riley blijft er met een cliffhanger over de zevende zus voor zorgen dat je vol ongeduld wacht op het laatste deel. Dan krijg je eindelijk antwoord op de vraag of Pa Salt misschien toch nog leeft en wie die mysterieuze zevende zus is.