Over boeken, dwaallichtjes en liefde

Dat de Duitse Nina George veel tijd in Frankrijk doorbrengt en het land goed kent is te merken in Zuiderlichten, waarin ze de omgeving en de Franse dorpse mentaliteit geloofwaardig beschrijft.

Zuiderlichten draait om Marie-Jeanne, die als baby eerst haar ouders en niet veel later haar oma verliest. Terwijl Marie-Jeanne in haar kinderwagen onder de oude olijfboom staat en Liefde zich over haar heen buigt, komt Dood haar oma halen. Als Marie-Jeanne een van de vingers van Liefde omklemt, zadelt hij haar onbedoeld op met het vermogen om te zien welke mensen voor elkaar bestemd zijn. Alleen haar eigen liefde blijft in nevelen gehuld en de vraag is of Marie-Jeanne zelf ook ooit de liefde zal vinden. Liet Kombrink tekende voor de vertaling.

De keuze van het vertelperspectief is bijzonder te noemen: de ik-persoon in het verhaal is Liefde. Liefde speelt een afwachtende rol als hij Marie-Jeanne volgt in haar koppelpogingen. Ondertussen bemoeien ook Lot, Toeval, Lust, Plezier, Logica en Verstand zich met hun leven, waardoor de taak van Marie-Jeanne niet altijd even gemakkelijk is. Zelfs de oude olijfboom heeft een stem gekregen als Marie-Jeanne haar zorgen met hem deelt.

De schrijfstijl van George vergt, zeker in het begin, doorzettingsvermogen van de lezer. Ze bewandelt geregeld zijpaden die de vaart uit het verhaal halen. Zijpaden waarin ze achtergrondinformatie over gebeurtenissen of personages deelt, waarvan je je regelmatig afvraagt wat precies het doel is. Het gaat ten koste van een diepere uitwerking van de personages, die vol verborgen verlangens zitten. Verlangens waar ze pas aan toe durven geven als ze via Marie-Jeannes literaire salon Literamour bij elkaar worden gebracht.

Een minstens zo grote rol spelen de boeken. Ze worden niet alleen gebruikt als het middel om de mensen bij elkaar te brengen, maar ook om ze kennis te laten maken met de wereld buiten hun eigen beschermde leefomgeving.

“Boeken maken mensen tot tijdreizigers, gedaantewisselaars, lichaamstransformators, gedachtelezers en onsterfelijken.”

Hoewel het geen gemakkelijk boek is, is het toch het lezen meer dan waard. Vooral de filosofische gedachten over boeken, de liefde en het leven in algemeen die ze haar personages in de mond legt, spreken tot de verbeelding.

"Dat is precies hoe je moet lezen: als een vlinder. Die fladdert ook maar wat. Zonder plan onderzoekt hij de pracht van een onbekend paradijs. Luister niet naar je onderwijzeressen die je willen voorschrijven wat je moet lezen en wat niet. Weest nooit arrogant tegenover een bepaald slag boeken, wees een vlinder!"

De reden dat George Zuiderlichten heeft geschreven en waarom ze gekozen heeft voor de Liefde als ik-persoon is een leuke wetenswaardigheid die ze toelicht in haar nawoord. In haar eerdere boek De boekenapotheek aan de Seine is Zuiderlichten een belangrijk boek binnen het verhaal. Toen ze vervolgens honderden brieven kreeg, waarin lezers naar Zuiderlichten vroegen, moest ze telkens zeggen dat het een fictief boek was. Ze beloofde dat het ooit een echt boek zou worden. Een belofte die ze nu heeft waargemaakt.

Zuiderlichten is een bijzonder verhaal waarin boeken het middel zijn om mensen bij elkaar te brengen, een bredere kijk op het leven te geven en de mogelijkheid te bieden om weg te duiken in een fictieve wereld. Laat het verhaal gewoon over je heen komen en geniet van de soms mooie en diepe citaten. Hoewel het verhaal eindigt met tal van happy ends, is het zeker geen gemakkelijk weglezende feelgood roman. Wel een mooi verhaal waarin Liefde overwint.