Wat als ik val?

Van de eerste tot de laatste pagina neemt Kees Postma de lezer mee op een ritje in een emotionele achtbaan, doordat humor en tragiek dicht naast elkaar liggen. De memoires van br. Martinus Metgod lezen als soort een biecht. Een dominee wordt beschuldigd van aanranding, hoe actueel. De dominee geeft een eerlijk en oprecht kijkje in zijn hart en er blijkt een dunne grens tussen naastenliefde en grensoverschrijdend gedrag. Natuurlijk staat de omgeving meteen klaar met een oordeel en daarmee word je als lezer aangesproken op je eigen gedrag, want hoe snel zouden we zelf oordelen als we zoiets horen, terwijl we niet weten wat de waarheid is. De dominee ploetert kwetsbaar door het kerkelijk landschap en onderzoekt zijn eigen gedachten en prioriteiten. De keuzes die hij maakt hebben onomkeerbare consequenties. Maar de schrijver laat de lezer niet in het donker achter.
Ondanks het diepgaande thema wordt het boek nergens zwaar. Aanstormend talent David zorgt voor de grappige noot door zijn onconventionele manier van benaderen. Hoewel de dominee die eigenlijk een voorbeeld voor de jongeman moet zijn, eerst wat vooroordelen heeft, beseft hij dat hij ook iets van hem kan leren en ontstaat er meer een soort vriendschap. Opnieuw een spiegel voor de lezer welke verwachtingen wij hebben en hoe we daarmee omgaan.
Het is Kees Postma weer gelukt om een boek te schrijven dat je zal lezen met een lach én een traan. De memoires van br. Martinus Metgod is een verhaal dat je raakt. Het is non-fictie verpakt in een roman. Op een losse manier wordt veel wijsheid gedeeld die je aan het denken zet. Voeg daar nog wat verrassende wendingen aan toe en je kunt niet meer stoppen met lezen.