Lezersrecensie
Geschiedenis belangrijker dan verhaal
Als je ergens lang op moet wachten, stijgen je verwachtingen. Wellicht waren mijn verwachtingen iets te hoog gespannen, want Een thuis in Afrika viel me eerlijk gezegd wat tegen.
Het verhaal speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog en wordt verteld vanuit drie gezichtspunten. Charles is een jongen die vanuit Londen naar het Schotse platteland wordt gestuurd. Het leven daar bevalt hem goed. De schrijfster heeft duidelijk een eigen stijl voor elk persoon. Er is geen verwarring over wanneer het over Charles gaat. Persoonlijk vond ik dit verhaal het leukst, maar ik vond de kinderlijke stijl niet fijn om te lezen. De oorlog lijkt ver weg voor Charles en komt alleen dichtbij als er een familielid elders overlijdt. Op een dag landt er een Duitse parachutist. Dat is het draadje met het tweede perspectief. Dit deel is kort en wordt verteld vanuit Ilse Hess. Zij is de vrouw van Rudolf Hess, de tweede man naast Hitler, die vrede wilde, maar als verrader gezien werd. Dit gedeelte berust op een echte gebeurtenis, maar het is me niet duidelijk waarom het in het boek staat. Dan hebben we nog de Duitse Oswald von Stein. Hij is soldaat en staat met hart en ziel achter Hitler. Bij de verovering van Rusland wordt hij krijgsgevangene in Siberië, waar hij honger, dorst en ijzige kou (“Door de kou bevriest zelfs de tijd.”) moet trotseren. Over deze strafkampen in Rusland tijdens de Tweede Wereldoorlog heb ik nog niet eerder gelezen. Hoewel zijn overtuigingen niet de mijne zijn, kreeg ik wel bewondering voor zijn vasthoudendheid om geen verraad te plegen. De karakters zijn goed uitgediept, maar het lukte me niet om een connectie te voelen met de hoofdpersonen. De schrijfstijl is erg beschrijvend en gaat amper de diepte in. Het is alsof de geschiedenis belangrijker is dan de mensen. Pas als het verhaal zich gaat afspelen in Afrika kom ik in het verhaal en voel ik de passie van de schrijfster. Hier komen alle draadjes van eerdere verhalen samen. Hildegard, Oswald, Mentje, Tinus, Charles en Esther vinden hun thuis in Afrika.
Het verhaal speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog en wordt verteld vanuit drie gezichtspunten. Charles is een jongen die vanuit Londen naar het Schotse platteland wordt gestuurd. Het leven daar bevalt hem goed. De schrijfster heeft duidelijk een eigen stijl voor elk persoon. Er is geen verwarring over wanneer het over Charles gaat. Persoonlijk vond ik dit verhaal het leukst, maar ik vond de kinderlijke stijl niet fijn om te lezen. De oorlog lijkt ver weg voor Charles en komt alleen dichtbij als er een familielid elders overlijdt. Op een dag landt er een Duitse parachutist. Dat is het draadje met het tweede perspectief. Dit deel is kort en wordt verteld vanuit Ilse Hess. Zij is de vrouw van Rudolf Hess, de tweede man naast Hitler, die vrede wilde, maar als verrader gezien werd. Dit gedeelte berust op een echte gebeurtenis, maar het is me niet duidelijk waarom het in het boek staat. Dan hebben we nog de Duitse Oswald von Stein. Hij is soldaat en staat met hart en ziel achter Hitler. Bij de verovering van Rusland wordt hij krijgsgevangene in Siberië, waar hij honger, dorst en ijzige kou (“Door de kou bevriest zelfs de tijd.”) moet trotseren. Over deze strafkampen in Rusland tijdens de Tweede Wereldoorlog heb ik nog niet eerder gelezen. Hoewel zijn overtuigingen niet de mijne zijn, kreeg ik wel bewondering voor zijn vasthoudendheid om geen verraad te plegen. De karakters zijn goed uitgediept, maar het lukte me niet om een connectie te voelen met de hoofdpersonen. De schrijfstijl is erg beschrijvend en gaat amper de diepte in. Het is alsof de geschiedenis belangrijker is dan de mensen. Pas als het verhaal zich gaat afspelen in Afrika kom ik in het verhaal en voel ik de passie van de schrijfster. Hier komen alle draadjes van eerdere verhalen samen. Hildegard, Oswald, Mentje, Tinus, Charles en Esther vinden hun thuis in Afrika.
2
Reageer op deze recensie
