Lezersrecensie
Leuke vondsten
‘Mijn huis is jouw huis’ is het prentenboek dat hoorde bij de Kinderboekenweek. Het thema was: Bij mij thuis.
De illustraties zijn gemaakt door Yvonne Jagtenberg. De tekeningen op de groene kaft lijken uitgeknipt door de witte lijn eromheen. Op elke bladzijde is genoeg te zien, soms zijn er meerdere tekeningen, soms één hele grote. Er straalt plezier vanaf en het zal zeker de verbeelding van kinderen prikkelen. Persoonlijk houd ik meer van warme, ronde tekeningen, maar de illustrator zal toch goed zijn, want ze won in 2016 de Zilveren Penseel, daarna in 2019 en 2020 de Gouden Penseel en in 2022 de Bronzen Penseel.
Het leuke van dit boek vond ik dat het niet alleen om de illustraties gaat, maar dat ook in de tekst veel leuke vondsten zitten. Er wordt gespeeld met taal zoals Koek van eigen deeg en dat het huis soms te klein was, daar kun je goed over doorpraten. Er zijn verwijzingen naar andere verhalen zoals Sebastiaan Spin en Goudlokje of een liedje zoals Berend Botje. Daardoor leent het zich om tussen het voorlezen voor een liedje te zingen of een ander boek erbij te pakken. Het thema is heel actueel. De boodschap die het boek meegeeft is dat iedereen welkom is, dat we mogen delen van wat wij hebben en gastvrij mogen zijn. De hoofdpersoon is onzijdig, zodat elke jonge lezer zich kan identificeren.
Ik won dit boek bij Buurtgezinnen Uithoorn, een organisatie die gezinnen ondersteunt bij de opvoeding door tijdelijk een steungezin in te zetten. Het kan zijn dat een ouder door ziekte of scheiding even wat extra ruimte nodig heeft. Of een broertje of zusje dat veel aandacht vraagt waardoor het andere kind wat ondersneeuwt. Daarvoor worden dan steungezinnen in de buurt gezocht. Een ouder die een kind na school opvangt, een gastvrij gezin waar een kindje speelmaatjes heeft of een opa die een kind mee vissen neemt. Ouders worden ontlast en de kinderen krijgen wat extra liefde en aandacht. Hun motto is Opvoeden doe je samen.
De illustraties zijn gemaakt door Yvonne Jagtenberg. De tekeningen op de groene kaft lijken uitgeknipt door de witte lijn eromheen. Op elke bladzijde is genoeg te zien, soms zijn er meerdere tekeningen, soms één hele grote. Er straalt plezier vanaf en het zal zeker de verbeelding van kinderen prikkelen. Persoonlijk houd ik meer van warme, ronde tekeningen, maar de illustrator zal toch goed zijn, want ze won in 2016 de Zilveren Penseel, daarna in 2019 en 2020 de Gouden Penseel en in 2022 de Bronzen Penseel.
Het leuke van dit boek vond ik dat het niet alleen om de illustraties gaat, maar dat ook in de tekst veel leuke vondsten zitten. Er wordt gespeeld met taal zoals Koek van eigen deeg en dat het huis soms te klein was, daar kun je goed over doorpraten. Er zijn verwijzingen naar andere verhalen zoals Sebastiaan Spin en Goudlokje of een liedje zoals Berend Botje. Daardoor leent het zich om tussen het voorlezen voor een liedje te zingen of een ander boek erbij te pakken. Het thema is heel actueel. De boodschap die het boek meegeeft is dat iedereen welkom is, dat we mogen delen van wat wij hebben en gastvrij mogen zijn. De hoofdpersoon is onzijdig, zodat elke jonge lezer zich kan identificeren.
Ik won dit boek bij Buurtgezinnen Uithoorn, een organisatie die gezinnen ondersteunt bij de opvoeding door tijdelijk een steungezin in te zetten. Het kan zijn dat een ouder door ziekte of scheiding even wat extra ruimte nodig heeft. Of een broertje of zusje dat veel aandacht vraagt waardoor het andere kind wat ondersneeuwt. Daarvoor worden dan steungezinnen in de buurt gezocht. Een ouder die een kind na school opvangt, een gastvrij gezin waar een kindje speelmaatjes heeft of een opa die een kind mee vissen neemt. Ouders worden ontlast en de kinderen krijgen wat extra liefde en aandacht. Hun motto is Opvoeden doe je samen.
1
Reageer op deze recensie