Lezersrecensie
John, Mary and Ivar
Het verhaal Helder van de talentvolle Britse schrijfster Carys Davies (vertaling Nicolette Hoekmeijer) is een prachtig verhaal over drie mensen. De predikant John Ferguson, zijn vrouw Mary en de mysterieuze Ivar, enige bewoner van een eilandje ‘tussen Schotland en Noorwegen’, fictief behorend tot de Orkney/Shetlandeilanden.
De roman speelt zich af rond 1843. Predikant John Ferguson die gehuwd is met Mary wil zich afscheiden van de Church of Scotland. Maar, dat betekent dat hij en zijn vrouw geen woning en inkomen hebben. In die tijd was het aan de landeigenaar om de predikant te kiezen en te betalen. En ook toen was het: ‘Wiens brood men eet, diens woord men preekt’.
In dezelfde periode was er sprake van de zogenoemde Clearances in delen van Schotland (ontruimingen). Mensen moesten op grote schaal hun huizen verlaten omdat de landeigenaar een andere bestemming zocht voor het land. Vele duizenden zijn van de honger omgekomen toen.
Ferguson krijgt de opdracht van de landeigenaar om ene Ivar, de enige bewoner van een verafgelegen eilandje te stimuleren zijn eiland te verlaten. John Ferguson doet deze haast duivelse opdracht om zo de betaling te verwerven die nodig is om een eigen kerk te kunnen stichten, samen met Mary. Een keer iets fouts doen om uiteindelijk meer goed te doen. Is dat wel verstandig?
De twee mannen ontmoeten elkaar en er ontstaat op wonderlijke wijze een bijzondere band tussen hen. Ferguson als dienaar van het Woord, maakt zich langzaam maar zeker de taal van het eiland eigen. Die taal speelt een prominente rol in de roman. Naar verluidt raakt de schrijfster gefascineerd door de taal, toen ze bij toeval in een bibliotheek een boek tegenkwam met het Norn (een uitgestorven taal inmiddels).
De schoonheid van de natuur en de taal, verweeft Davies met het kleine verhaal van drie mensen met een enigszins dreigende ondertoon tot een wonderschone poëtische vertelling. Tot het einde toe vreest de lezer dat het boek zal eindigen in een noodlotsdrama.
Uiteindelijk komt het tot een apotheose tijdens een zeldzame periode van aanhoudend helder en rustig weer.
Ik waardeer het boek met 4 stevige sterren!
De roman speelt zich af rond 1843. Predikant John Ferguson die gehuwd is met Mary wil zich afscheiden van de Church of Scotland. Maar, dat betekent dat hij en zijn vrouw geen woning en inkomen hebben. In die tijd was het aan de landeigenaar om de predikant te kiezen en te betalen. En ook toen was het: ‘Wiens brood men eet, diens woord men preekt’.
In dezelfde periode was er sprake van de zogenoemde Clearances in delen van Schotland (ontruimingen). Mensen moesten op grote schaal hun huizen verlaten omdat de landeigenaar een andere bestemming zocht voor het land. Vele duizenden zijn van de honger omgekomen toen.
Ferguson krijgt de opdracht van de landeigenaar om ene Ivar, de enige bewoner van een verafgelegen eilandje te stimuleren zijn eiland te verlaten. John Ferguson doet deze haast duivelse opdracht om zo de betaling te verwerven die nodig is om een eigen kerk te kunnen stichten, samen met Mary. Een keer iets fouts doen om uiteindelijk meer goed te doen. Is dat wel verstandig?
De twee mannen ontmoeten elkaar en er ontstaat op wonderlijke wijze een bijzondere band tussen hen. Ferguson als dienaar van het Woord, maakt zich langzaam maar zeker de taal van het eiland eigen. Die taal speelt een prominente rol in de roman. Naar verluidt raakt de schrijfster gefascineerd door de taal, toen ze bij toeval in een bibliotheek een boek tegenkwam met het Norn (een uitgestorven taal inmiddels).
De schoonheid van de natuur en de taal, verweeft Davies met het kleine verhaal van drie mensen met een enigszins dreigende ondertoon tot een wonderschone poëtische vertelling. Tot het einde toe vreest de lezer dat het boek zal eindigen in een noodlotsdrama.
Uiteindelijk komt het tot een apotheose tijdens een zeldzame periode van aanhoudend helder en rustig weer.
Ik waardeer het boek met 4 stevige sterren!
1
Reageer op deze recensie
