Lezersrecensie
Vreemde vogel
De wat wereldvreemde en op en top Engelse Hillary Byrd zoekt zijn heil in India. Na traumatische en andere negatieve ervaringen in Engeland, doorloopt hij zijn verdere leven met de ziel onder de arm. De zoektocht naar zichzelf brengt hem via Chinese les, de taal van de Orkney eilanden, het werken in de bibliotheek en andere interesses uiteindelijk in het zuiden van India, waar het klimaat opvallend Brits koel en vochtig lijkt. Toch blijft hij en misschien vooral in deze omgeving wie hij is: een strange bird, een vreemde vogel.
Byrd woont op uitnodiging van de Padre (predikant?) in een missiehuis en komt vervolgens in contact met zijn adoptiefdochter voor wie hij gevoelens ontwikkelt en de riksja chauffeur Jahmed en diens neef Ravi. Tussen hen ontspint zich een intrige die zich voornamelijk in de hoofden van de verschillende personages afspeelt. Dit alles tegen de achtergrond van een ex-koloniale wereldmacht die de koloniale veren probeert af te schudden met alle gevaren en misvattingen van dien. In de epiloog verantwoordt Davies haar keuze voor het onderwerp dat van te doen heeft met de toenmalige aanslagen door Hindoe extremisten.
Carys Davies weet in haar roman Het missiehuis een vervreemdende en overwegend sombere sfeer te creëren tussen de op en top Engelsman Hillary Byrd en zijn omgeving. Treffend zijn de monologen van Byrd, tegenover zijn riksja chauffeur, die reeds bij het eerste oogcontact een band denkt te hebben met de Engelsman. Maar, eigenlijk ziet of hoort Byrd voornamelijk zichzelf en heeft hij weinig oog voor de ander.
Het verhaal is op lichte toon geschreven inclusief komische portretteringen. Davies verdeelt haar verhaal in korte hoofdstukken met perspectiefwisselingen die de vervreemding versterken. Helaas zal de lezer ondanks dit niet echt vrolijk kunnen worden. Maar, intussen weet Davies wel met soepele pen en op boeiende wijze de lezer te vermaken. Drie stevige sterren!
Byrd woont op uitnodiging van de Padre (predikant?) in een missiehuis en komt vervolgens in contact met zijn adoptiefdochter voor wie hij gevoelens ontwikkelt en de riksja chauffeur Jahmed en diens neef Ravi. Tussen hen ontspint zich een intrige die zich voornamelijk in de hoofden van de verschillende personages afspeelt. Dit alles tegen de achtergrond van een ex-koloniale wereldmacht die de koloniale veren probeert af te schudden met alle gevaren en misvattingen van dien. In de epiloog verantwoordt Davies haar keuze voor het onderwerp dat van te doen heeft met de toenmalige aanslagen door Hindoe extremisten.
Carys Davies weet in haar roman Het missiehuis een vervreemdende en overwegend sombere sfeer te creëren tussen de op en top Engelsman Hillary Byrd en zijn omgeving. Treffend zijn de monologen van Byrd, tegenover zijn riksja chauffeur, die reeds bij het eerste oogcontact een band denkt te hebben met de Engelsman. Maar, eigenlijk ziet of hoort Byrd voornamelijk zichzelf en heeft hij weinig oog voor de ander.
Het verhaal is op lichte toon geschreven inclusief komische portretteringen. Davies verdeelt haar verhaal in korte hoofdstukken met perspectiefwisselingen die de vervreemding versterken. Helaas zal de lezer ondanks dit niet echt vrolijk kunnen worden. Maar, intussen weet Davies wel met soepele pen en op boeiende wijze de lezer te vermaken. Drie stevige sterren!
1
Reageer op deze recensie