Overleven

“Laten we beginnen met het einde van de wereld, oké?”

Het verhaal vindt plaats in een wereld die de Stilte wordt genoemd, waar aardbevingen, vulkanische uitbarstingen, tsunami’s en andere seismische activiteit doorlopend plaatsvinden. Mensen die in staat zijn om de aarde tot rust te brengen, orogenen genoemd, worden onderdrukt als slaven en er wordt over hen gezegd dat zij uiterst gevaarlijk zijn en tot elke prijs onder de duim gehouden moeten worden. Het is dan ook illegaal om een orogeen onderdak te verlenen en ieders plicht hen aan te geven, ook al is de orogeen familie. Daar staan hoge straffen op.
Orogenen die niet vermoord worden door hun eigen omgeving worden naar een kostschool , het Fulcrum, gebracht waar zij getraind worden om hun kracht te gebruiken op een manier die dienend is voor de hoeders, de elite.

Eens in de zoveel tijd ontstaat ten gevolge van de seismische activiteit een Vijfde Seizoen, gedurende welke de mensen hun uiterste best moeten doen om te overleven. Zonder orogenen zouden de mensen uitsterven.
Tegen deze achtergrond maken we kennis met drie hoofdpersonen die ieder hun eigen strijd moeten aangaan om te overleven.

Essun: een vrouw wiens man hun jonge zoon gedood heeft omdat het kind een orogeen bleek te zijn. Die kracht had de jongen geërfd van Essun maar zij hield dit verborgen voor het dorp. Essun gaat haar man achterna die gevlucht was na de moord en hun dochter meenam.
Damaya: een jong meisje dat erachter komt een orogeen te zijn nadat haar kracht bleek toen een jongen haar aanviel. Haar familie geeft haar aan zodat ze meegenomen wordt naar het Fulcrum.
Syeniet: een jonge vrouw, getraind aan het Fulcrum, die zich voort moet planten met een hoogbegaafde orogeen om zo het Fulcrum een nog begaafder kind te leveren.
Ook de andere personages zijn boeiend en goed uitgewerkt. Hoa, Alabaster, Tonkee en Innon vervullen ieder hun eigen rol in deze dystopische wereld.

Jemisin heeft diverse actuele thema’s verweven in het boek, zoals onderdrukking, racisme, geaardheid en een transgender persoon. Deze diversiteit wordt heel vanzelfsprekend in het verhaal verteld waardoor er een lans gebroken wordt voor inclusiviteit.
Hier past de eerste zin van het boek:

“Voor iedereen die moet vechten voor het respect dat ieder ander zonder meer krijgt”.

Daarom is het boek naast een indringend verhaal ook een belangrijk verhaal. Het leert ons dingen over onszelf die we misschien niet direct aan willen gaan wat betreft onze vooroordelen en onze manier van kijken naar anderen.
N.K. Jemisin heeft al deze onderwerpen heel knap in haar boek weten te weven. Alleen al hierom verdient zij de Hugo Award. Vijf sterren is het boek zeker waard.
Helaas hapert de Nederlandse vertaling waardoor ik voor de Nederlandse versie maar vier sterren kan geven.