Lezersrecensie
De gifmengster 4,5 *
Via de leesclub van de boekenreizigers heb ik het historische boek de Gifmengster, geschreven door Marianne en Theo Hoogstraaten gelezen. We ontmoeten in dit boek Lucrezia Borgia. Ze is de buitenechtelijke dochter van Kardinaal Rodrigo Borgia. Haar onbezorgde leven verandert snel wanneer haar vader tot paus wordt gekozen. Haar vader besluit samen met een van zijn zoons om zijn beeldschone dochter te gebruiken om sterke bondgenootschappen te krijgen. Al snel wordt besloten dat Lucrezia met een veel oudere man moet trouwen. Zij is op dat moment pas 13 jaar. Maar korte tijd later beslist haar vader anders. Lucrezia moet van haar eerste huwelijk af. De makkelijkste en snelste manier is om Lucrezia haar echtgenoot te laten vergiftigen. Ze weigert om aan dit verzoek te voldoen. Toch kan ze zich niet aan het feit onttrekken dat ze door haar vader meerdere keren wordt uitgehuwelijkt. Kan Lucrezia zich in deze huwelijken staande houden? Op het moment dat ze op haar sterfbed ligt, verteld ze aan twee van haar overleden kinderen haar levensverhaal. Hoe kijkt Lucrezia uiteindelijk terug op haar leven?
Op de cover zien we het postuur van een vrouw in een groene jurk met een gouden kelk in haar handen. Aan de kleding is al wel te zien dat deze dame van goed komaf is. Aan alles in het verhaal blijkt dat Marianne en Theo goed onderzoek hebben gedaan naar Lucrezia Borgia en het leven in het Vaticaan in die tijd. Het verhaal is beeldend beschreven. Het leek net alsof ik als lezer met Lucrezia meeliep in het Vaticaan. Lucrezia staat volgens de overleveringen bekend als een harde dame, maar Marianne en Theo hebben haar, met name richting haar kinderen, toch ook een zachtere kant meegegeven. Dit boek is een mix van non fictie en fictie zonder dat .Het fictieve gedeelte is goed verweven in het verhaal waardoor het een mooi geheel geworden is. Al met al een prachtige historische roman welke een goed tijdsbeeld geeft.
4,5*
Op de cover zien we het postuur van een vrouw in een groene jurk met een gouden kelk in haar handen. Aan de kleding is al wel te zien dat deze dame van goed komaf is. Aan alles in het verhaal blijkt dat Marianne en Theo goed onderzoek hebben gedaan naar Lucrezia Borgia en het leven in het Vaticaan in die tijd. Het verhaal is beeldend beschreven. Het leek net alsof ik als lezer met Lucrezia meeliep in het Vaticaan. Lucrezia staat volgens de overleveringen bekend als een harde dame, maar Marianne en Theo hebben haar, met name richting haar kinderen, toch ook een zachtere kant meegegeven. Dit boek is een mix van non fictie en fictie zonder dat .Het fictieve gedeelte is goed verweven in het verhaal waardoor het een mooi geheel geworden is. Al met al een prachtige historische roman welke een goed tijdsbeeld geeft.
4,5*
2
Reageer op deze recensie